ភាគទី ១៤ : ផុតគ្រោះ

206 31 0
                                    

/កន្លែងផ្សំថ្នាំ/

" រាជទាយាទ " អ្នកអង្គម្ចាស់ស៊ូហ្កាដើរចូលមកភ្លាមគ្រប់គ្នាក៏ឱនគោរពភ្លាម
" យ៉ាងមិចទៅហើយ " ស៊ូហ្កាដើរមកសួរ ណាំជុនដែលកំពុងតែមមារញឹកនឹងការផ្សំថ្នាំ
" ខ្វះថ្នាំម្យ៉ាង " ណាំជុន ងាកមកមើលមុខរបស់ស៊ូហ្កា

" ជាថ្នាំអ្វី? "
" ផ្កាឈូកក្រហម "
" គ្រាន់តែជាឈូកក្រហមនឹង "
" មិនមែនឈូកក្រហមធម្មតាទេ ត្រូវតែជាឈូកក្រហមដែលដុះនៅរដូវក្តៅ "

" ថាមិច? អូនក៏ដឹងថាទីនេះមានអាកាសធាតុត្រជាក់ច្រើនជាងរដូវក្តៅ ម្យ៉ាងទៀតរដូវក្តៅទុកតែកន្លែងផុតទៅ ទេទម្រាំវាប្រែមកជាក្តៅវិញត្រូវចាំ 6 ខែទៀតណា "

" ចប់ហើយចឹង " ណាំជុនទំលាក់ខ្លួនអស់សង្ឃឺមស៊ូហ្កាឃើញហើយរឹតតែបារម្ភ
" ឈប់សិន បងចាំបានថាអូនធ្លាប់យកឈូកក្រហមរដូ​វក្តៅមកកិនធ្វើជាម្ស៉ៅមែនទេ "
" ជាការពិត "
" មែនហើយពួកយើងធ្វើជាមួយគ្នាណា "

" អូយ! តែពេលនេះអ្វីក៏ខ្ញុំម្ចាស់មិនចាំដែល ចប់មិនខានទេពេលនេះ " ណាំជុន ដើរចុះដើរឡើងអន្ទុះសារស្ទើរឆ្អួតទៅហើយ

" គិតតាមសំរួល អូនប្រាកដជានឹកឃើញ មើលមុខបង " ស៊ូហ្កា ក្រសោបស្មាររបស់ណាំជុន បំណងឲ្យគេស្ងាប់អារម្មណ៍
" នឹកឃើញហើយ " ណាំជុន ងើបមុខឡើងពេលដែលនឹកឃើញអ្វីម្យ៉ាងស្នាមញញឹមក៏លេចឡើង

" ហុឹម! " រាងតូចហូស៊ុក ងើបឡើងទាំងនៅឈឺក្បាលតិចៗ
" អូនស៊ុកភ្ញាក់ហើយឬ មកញាំអីសិនមក " ស៊ូហូដើរចូលមកជាមួយថាសអាហារមកដាក់លើតុហើយក៏ដើរហួសមករក់ហូស៊ុកដែលដេកលើគ្រែ

" ខ្ញុំកើតអី " ហូស៊ុកហាក់បាត់ការចងចាំគេសួរទៅស៊ូហូ
" អូននិង ..... "
" ជុងហ្គុក ខ្ញុំទៅរក​ទ្រង់ " ហូស៊ុក នឹកឃើញភ្លាមគេក៏រត់ទៅរុយ ស៊ូហូ ចាប់មិនទាន់ក៏បណ្តោយឲ្យគេទៅ នាយសម្លឹងមើលទៅផ្លូវដែលរាងតូចរត់ទៅ ក្នុងចាប់ផ្តើមឆេះឆួលព្រោះតែកំហឹង

" ទីបំផុត ពឹងលើឯងហើយ " ណាំជុនលើចានថ្នាំមកដាក់លើថាសហើយក៏លើកទៅជំរុំអ្នកអង្គម្ចាស់ពៅជាមួយអ្នកអង្គម្ចាស់ទី 2

" អ្នកអង្គម្ចាស់ពៅ ភ្លាមនោះហូស៊ុកក៏មកដល់ក៏ឃើញថាថេយ៉ុងកំពុងតែបញ្ចុកថ្នាំឲ្យជុងហ្គុក
" ហូស៊ុក នេះឯងយ៉ាងមិចទៅហើយ " ជីមីន ងាកមើលមិត្តរបស់ខ្លួន

បំបាក់ស្នេហ៍អ្នកអង្គម្ចាស់បេះដូងថ្ម «ចប់» ✔️Where stories live. Discover now