Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sen dağıttın bak, ben topluyorum beni..
♡♡♡
"Hazır mısın?"
Odama ahıra girer gibi dalan Merve'ye döndü gözlerim.
"Kapıyı arada çalsan mı acaba belki müsait değilim sevgili kibarlık abidesi arkadaşım?"
Dediklerimi asla umursamazken beni baştan aşağıyasüzüp uzun bir ıslık çaldı.
"Gülüm sende neler varmış ya böyle. Selim abi haklı valla adamın aklını almışsındır sen. Sana aşık olmayacakta kime olacak?"
Elimde ki rimeli ona fırlattığımda havada yakaldı. Bu kızın refleksleri fazka gelişmişti.
"Kapa şu çeneni."
Kapıyı açıp çıkacakken gözlerini devirdi.
"Yakışıyor mu ama bu güzelliğe bu üslup? "
Onu umursamadan dudaklarıma tujumu yedirdim.
"Hadi geç kalacağız."
Koridordan bapıran İlkim'le üzerimi düzeltip yatağımda duran çantamı aldım.
"Geliyorum. Siz taksiyi çağırın."
...
Uzun bir yolculuktan sonra Alsancak'ta bir bara gelmiştik kızlarla. Biraz eğlenmeye ihtiyacımız olduğuna pijamalarımızla oturmuş bir komedi filmine ağlarken karar vermiştik. Umutsuz ev kadınları moduna girmemize ramak kalmışken alınabilecek en mantıklı karardı.
"Evet kızlar bu gece erkekleri bir kenara bırakıp keyfimize bakıyoruz. Düşünmeye yarın devam ederiz."
Bu dediğine inanmış mıydı acaba bilmiyordum ama onu onayladım.
"Ya ben sarhoş olursam sakın telefonumu vermeyin bana!"
İlkim'i süzdüm bir. Haklıydı. Kesin aradı birilerini. O kapasite vardı onda.
