Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gidemiyorum senden uzağa, bir adım daha.
♡♡♡
Salonun büyük penceresini de kapattıktan sonra kapının önünde durmuş beni bekleyen arkadaşlarıma döndüm.
Sanırım bir maceranın daha sonuna gelmiştik. Bir sürü şey yaşamıştık bu evde. Kahkalarımıza,göz yaşlarımıza,yalnızlığımıza,aşkımıza şahitlik etmişti aylarca. Ama artık bu durum bitmeli herkes geldiği yere dönmeliydi.
Selim 1 haftadır yanımızdaydı ve artık dönmesi gerekiyordu. Bizi burada bırakmamak konusunda çok diretmişti. Haklıydıda. Alaz denen manyakla aynı yerde olma fikri pek mantıklı gelmiyordu.
Kızların da fikrini aldıktan sonra hep beraber dönmeye karar vermiştik. Ee zaten Merve dünden razıydı bu duruma.Biliyorsunuz Savaş abi.. Aşıklar kavuşacaktı sonunda. Onlar adına inanılmaz bir mutluluk yaşıyordum. İlkim'de de bir haller vardı ama çözememiştim. O da en az Merve kadar heyecanlıydı. Desem ki Fatih hala mahallede onu görmek istiyor ama biliyorsunuz ki o drfteri kapattığını söylüyordu. Yakında çıkardı kokusu nasıl olsa.
Son bir kez evde gözlerimi gezdirdim.Unuttuğumuz bir şey olmadığından emin olunca kapıya ilerledim.
"Burada gereğinden fazla kalmıştık zaten. Üzülme hatta mutlu ol yuvamıza dönüyoruz.Ve siz eskisi gibi değilsiniz. Senin gözlerindede aynı parıltılar var artık. Mutlu olacaksınız biliyorum."
Mutluydum ki ben zaten. O grldiğinden beri tarifi imkansız bir huzura kavuşmuştu ruhum.Her şeyi, herkesi çok özlemiştim.Erdem'i,Yiğit'i evimi..Sadece insanın içinde bir yerden ayrılırken burukluk oluyordu.
"Taksi geldi hanımlar bizi bekliyor, hadi gidelim."
Selim'in koridordan seslenmesiyle evden çıktık.
Onlar valizleri arabaya yerleştirirken bende kapıyı kilitliyordum. Oysa geri evime döneceğime olan inancım çoktan tükenmişti bile benim.
"Hadi güzelim."
Merdivenlerde durmuş bana seslenen adama çevirdim gözlerimi.Yüzümde nasıl bir ifade gördü bilmiyorum ama biçimli kaşları hafifçe çatıldı. Yanıma gelip sarıldığında başımı göğsüne yaslayıp gözlerimi yumdum huzurla.
"Söz veriyorum bundan sonra ki hayatımız da asla hüzün olmayacak.Yine geliriz çok sevdin sen burayı farkındayım..Hem bu sefer beraber geliriz baş başa,mutlu bir şekilde. Böyle peşimizden sürüklediğimiz kötü olaylar vesilesiyle değil."
Gülümsedim dediklerine.Başbaşa..Onu götürmek istediğim bir sürü yer vardı zaten. Gördüğüm tüm güzellikleri o da görsün istiyordum.
