Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
Düşler bitince başlamaz mı kabuslar?
♡♡♡
Başımı bıkmış bir şekilde geriye doğru atarken, nefesimi sıkıntıyla dışarı verdim.
"Ya cevap verir misin Defne kime konuşuyorum ben burada?"
Dudaklarımı büzerek telefonun ekranında ki İlkim'e baktım.
"Bunu defalarca konuştuk civcivim."
Aldığı cevaptan memnun olmadığı çatılmış kaşlarından belliydi.
Kuruyan dudaklarımı ıslatıp devam ettim.
"Neden gelmediğimi biliyorsun henüz hazır değilim buna,hem sen gelsene izin alıp."
"Nasıl alayım izin kızım burnumu çıkartamıyorum ben şirketten.Her şey bana bakıyor şuan. Savaş abinin şu yurt dışı seyahatleri iyice sıklaşmaya başladı. Sürekli tek başımayım şirkette. Merve zaten çıldırıyor. Aldatıldığını düşünüyormuş."
Gözlerimi kocaman açıp İlkim'e baktım.
"Yok artık kızım kimse değil de Savaş abi ha? Merve'den bile beklerim ama Savaş abi hayatta yapmaz."
"Bende diyorum ama yok çıldırmış gibi arkadaş aslında bende anlam veremiyorum. Biletleri kesinlikle şirket hesabından almıyor, normalde Burcu halleder bunları ama onun bile haberi olmuyor gittiğinden. Geçen gün telefonda konuşuyordu birisiyle ben odaya girince aceleyle telefonu kapatıp panikledi sonra da niye kapıyı çalmıyorsun diye azarladı beni inanabiliyor musun?"
Tamam davranışları şüpheliydi ama yine de ben asla ihtimal vermiyordum Savaş abi öyle bir karaktersizlik yapmazdı.
"Ben bir konuşurum Merve'yle saçmalayıp adamla arasını bozmasın."
"Dur onu da alayım görüşmeye."
Onun Merve'yi aramasını beklerken masada ki sütümden bir yudum içip geri bıraktım.
"Selam güzellikler hayırdır olağanüstü durum mu var?"
