Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Gökyüzünde bir kuş görüp onu kıskanıyor musun?
♡♡♡
"İlkim çok yorgunum bensiz gitseniz olmaz mı?"
Ağlamaklı çıkan sesimle, kendimi acındırmaya çalışıyordum fakat pek işe yaradığı söylenemezdi. Koluma cimcik atmasıyla acı içinde geri kaçarken kolumu ovuşturdum.
"Kalk Defne, nerede görülmüş Allah aşkına aramızdan birinin gelmediği böyle zamanlarda? Ayrıca Fatih'in ne diyeceğini merak ediyorum. Yanımda olmana ihtiyacım var. "
Gözlerimi devirip, bıkkınlıkla ayağa kalktım. Biliyordum gitmezsem ayıp olacağını ama istemiyordum. Onu görünce yine o gün aklıma gelecek ve sinir krizi geçirecektim. Aslında öfkemin tam olarak neyden kaynaklandığını bilmiyordum. Sadece o an zihnimde her canlamdığında göğsüme bir sıkıntı çöküyordu.
Hemen üzerimi giyinip aynanın karşısına geçtiğimde morarmış göz altlarımla süslenmiş yansımam beni selamlıyordu.Saçlarımı at kuyruğu yapıp çantamı aldım ve çıktım odamdan. Koridorda volta atarak sabırsızca beni bekleyen arkadaşımın haline göz devirdim. Stresliydi çünkü Fatih'in ne diyeceğini merak ediyordu. Evet Fatih,İlkim için önemli birisiydi. Fatih için İlkim ise..orası biraz yürek burkan cinstendi.
"Hele şükür geldin hadi çıkalım."
Hava yine buz gibiydi. Ama şikayetçi değildim kışı severdim ben. O kasvetli havalar herkesin aksine bana kendimi daha iyi hissettirirdi.Toplumun genelinde huzur yaz akşamlarında saklıyken,bende sessiz bir gecede uçuşan kar tanelerindeydi.
Yürüdükçe botlarımın altında ezilen beyaz karları seyrettim bir süre. Yanımda sessizce yürüyen, en az benim kadar durgun gözüken İlkim'e döndüm.
"Merve neredeymiş?"
Rüyadan uyanmış gibi irkildi. Bir süre sorumu algılamaya çalıştı. Fena dalmıştı sanırım.
"Merve çoktan geçti Yiğitlere bir biz kaldık."
Sırıttım.
"Assolistler en son gidermiş kızım ondan." Dediğim şeye gözlerini devirdi. Sadece biraz olsun yüzü gülsün istiyordum. O kadar çok acı çekiyordu ki bazen o anlatırken benim nefesim kesilirdi sıkıntıdan. Akan burnumu sessizce çekip,uyuşmuş parmaklarımla zili çaldım. İki ev yandaydı Yiğit'lerin evi. Kısa sürede kapıyı çatık kaşlarla açan Merve fırsat kaybetmeden söylenmeye başladı.
