Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bekle deseydin, gelmeyeceğini bilsem bile beklerdim.
♡♡♡
Valizlerimizi alıp havaalanının çıkışına doğru ilerlerken asla mutlu değildim. Bedenimi İzmir'e getirmiş olsamda ruhumu mahallede bırakmıştım sanırım.
"Hala burada olduğumuza inanamıyorum!"
Heyecanlı sesiyle adeta çığıran İlkim'e gözlerimi devirip ilerde ki boş taksiye ilerledim. Merve'de sessizce beni takip ediyordu.
Valizlerimizi bagaja yerleştirip arabaya geçtiğimizde ben öne oturmuştum.
"Ne tarafa gidiyoruz hanımlar?"
Bir süre havaalanına baktım. Ciğerlerime doldurduğum nefesimi sıkıntıyla bırakıp , yaşlı şoföre döndüm.
"Eski Foça'ya gideceğiz amca."
Yol boyunca İlkim'in deyimiyle tonton amcanın bize Foça'yı tanıtmasını buraları çok seveceğimizi söylemesini dinlemiştik.
"Kafa dinlemek için birebir yerdir. Hele denizi. Suyu soğuk olur ama temizdir. Emekliler ve askerler yaşar daha çok zaten. Sizin gibi gençlerde yerlisi değildir tatile gelir daha çok."
İlkim kıkırdadı arkadan.
"Desene amca çok doğru bir yer seçmişiz. İhtiyacımız olan tam olarak kafa dinlemelik bir emekli hayatıydı."
Onlara belli etmeden yanaklarımı ıslatan yaşları sildim. Yol boyunca sohbetlerine asla katılmamış camdan dışarıyı izlemiştim.
Uzun süren bir yolculuktan sonra sonunda babamın bize ayarladığı evin önüne geldiğimizde araç durdu. Hızlı bir şekilde parayı ödeyip taksiden indim. Bagajdan valizlerimizi alıdığımızda şoför amca bize iyi günler dileyip aracına bindi.Taksinin gitmesiyle kısa bir sessizlik oldu aramızda. Herkes birbirine bakıyordu. O gözlerde hep aynı mana vardı.
Plan buraya kadar gelmekti. Gelmiştikte.
Buruk bir gülümsemeyle beni izleyen arkadaşlarıma baktım.İşaret parmağımı şakaklarıma vurdum bir kaç kez.
"Bu kafa varya hani..bu da gittiğimiz yere bizle geldiği sürece dünyanın öbür ucunada gitsek bir bok değişmez."
Onlar tepkisiz kalırken bir süre yeni apartmanımızı inceledim.Ata apartmanı. 3 katlı tatlı bir apartmandı. Evimiz birinci kattaydı. Karşı tarafta basketbol sahası vardı. Arada gidip oynayabilirdim. İnanıyordum burası bize iyi gelecekti. İnanmak istiyordum.
"Hadi bakalım gençler, önden buyrun Defne Hanım."
Cebimdeki anahtarı çıkartıp onlara döndüm. Ağlamaktan kızarmış gözlerime inat gülümsedim
