Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Bölüm Şarkısı : Melisa Karakurt - Bir Fırtına Tuttu Bizi
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İnsan çekeceği acıya aşık olurmuş.
♡♡♡
Selim'den
"Hazırsan çıkalım mı dostum?"
Odama giren Savaş'la yerimden kalkıp askıda duran ceketimi aldım.
"Çıkalım kardeşim. Barın'la konuştun mu, bitmiş mi işi?"
Odanın ortasında dikilmiş beni beklerken başını sallayıp onayladı.
"Evet çıkmış hastaneden, az önce aradı geçiyormuş Erhan Dayı'nın oraya."
Ne zamandır erkek erkeğe çıkmadığımızı fark edince bu gece için plan yapmıştık. Zor günler geçirmiştik. Biraz olsun kafa dağıtmaya ihtiyacımız vardı.
Otoparka indiğimizde ikimizde kendi arabalarımıza yöneldik.
En son yaşanan şeylerden sonra hepimize böyle bir şey iyi gelecekti. İlkim hepimizi yıkmıştı. Nasıl korkmuştum ilk duyduğumda. Defne ağlayarak gecenin bir yarısı beni aradığında hastaneye nasıl gittiğimi bile hatırlamıyordum.
Kızların hastanede ki o halini gördüğümde dedim Selim öldü heralde kardeşin. Bir piç kurusu uğruna bıraktı gitti sizi.
Kendimi suçlamıştım. İnsan böyle durumlarda neden hep bir suçlu arardı ki? Neden farkedrmedim diye kendimi kendimi yiyip bitrmiştim. Ama bir kişi vardı ki o hepimizden daha perişan olmuştu. Barın..Ne zaman dile dökerdi bilmiyorum ama görülmeyecek gibi değil onun hali.
Caddede ilerlerken bu karamsar düşüncelerle içime dolan sıkıntı büyümüştü. Kravatımı gevşetip çıkardığımda yan taraftaki boş koltuğa fırlattım.Yoğun bir gün olmuştu. Fazlasıyla yorulmuştum. Şu anda tek bir kişi beni rahatlatabilirdi.
Telefonumdan adını bulup Defne'yi aradım. Onunla bugün çok konuşamamıştık. Ve şuan o güzel sesini duymaya ihtiyacım vardı.
