Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni hayat senide benide çağırıyor,yürürsek elele hafifliyor, arınıyor..
♡♡♡
4 gün sonra
Gözlerimi açtığımda onu görmüştüm ilk. Endişeli bakışlarla bana bakıyordu. Odanın içinde koşuşturan hemişereye talimatlar veriyordu.
"Barın.."
Boğazım acıyordu. Konuşmak işkence gibiydi şu anda.
Parmakları saçlarımı okşarken bana doğru eğildi.
"Burdayım boncuk gözlüm. Nasıl hissediyorsun?"
Elinde ki ışıkla gözlerime bakarken canım acıya acıya tekrar konuştum.
"Su.."
"Birazdan hemen içmen mideni bulandırır. Şimdi bir kaç kontrol yapmam gerekiyor."
Onu sadece göz kapaklarımı kapatıp onaylayabilmiştim. Halim yoktu konuşmaya. Bahsettiği kontrol bir kaç gün kadar sürmüştü. Sürekli gözlem altında tutulmuş en sonunda dün beni normal odaya çıkarmışlardı.
Herkes yanımda olmak istiyordu ama ben yüzlerine bile bakamadığımdan onları görmek istememiştim.
Utanıyordum.
Yüzlerinde acıma ya da hayalkırıklığı görmek istemiyordum.Ölmeyi bile becerememiştim ben. Beceriksizin tekiydim. Ne doğru düzgün yaşayabilmiştim ne de ölebilmiştim.
Hayatım boyunca hep insanların o acıyan,üzülen bakışlarını görmüştüm. Yine öyle olacaktı.Hemde bu sefer daha kötüsüyle karşı karşıyaydım.
Neden kendine bunu yapıyorsun? Neden bize karşı bu kadar gaddarsın? Yazık değil mi?
Barın yılmadan benimle konuşmaya çalışıyordu. Gözlerimi açıp kendime geldiğimden beri her anımda yanımdaydı. Öğle arasında bile yanıma gelip burada benimle beraber yiyordu yemeğini. O aramızda ki tuhaf duvar sonunda yıkılmıştı sanırım. Gerçi ben onu yıkmak için konuşmaya gittiğimde o beni yıköıştı duyduklarımla.
Bense dediği hiçbir şeye cevap veremiyordum. Kendimi kötü hissediyordum. Ama ağlamak bile gelmiyordu içimden.
Benim sessizliğim karşısında gülen yüzü düşse de geri toparladı hızla kendini.Günlerdir yaptığı gibi bozuntuya vermedi.
