Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Bana birden sarılıp öptüğümde şaşırmıştım. Bugün fazla sevgi doluydu. Elinde ki sarma dolu tabağı bana uzattı.
"Özlemeye fırsatım olmuyor ki sürekli dibimdesiniz. Annem sarma sardı onu getirdim."
Mis gibi kokmuştu. Burnuma yaklaşıp güzel kokuyu içime çektim. Geçen haftalarda ki mide bulantım sonunda geçmişti. Artık doya doya yemek yiyebiliyordum.
"Yaaa teşekkür ederi. Geç hadi salona. "
Elime bir tane sarma alıp ağzıma tıktım.
"Kızım sen bu günlerde hiç doymuyorsun bak kilo alacaksın haberin olsun."
Tümmiştahım kaçarken göz devirdim dediklerine.
"Boğazıma dizdin İlkim geç içeri hadi."
Yanağıma bir öpücük bırakıp salona geçtiğinde bende elimde ki tabakla mutfağa girdim.
