Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Adımlarım sana yetişemez,geri kalır.
♡♡♡
Selim'den
"Babacıım!"
Küçük kızım kollarını açmış bana doğru koşarken dizlerimin üzerine eğilip aynı boya geldim.
"Hoşgeldin babacım."
Küçük pembe dudaklarıyla beni öperken onu kucağıma alıp ayaklandım.
"Anne nerede bakalım meleğim?"
Üzerine bağladığı önlükle mutfaktan çıkan Defne savaştan gelmiş gibiydi.
Suratına ve saçlarına bulaşan unu gelişi güzel sildiğimde onuda kolumun altına çektim.Yüzünü göğsüme gömdüğünde gülümsemem yüzüme yayılmıştı.
"Bu halin ne güzelim?"
"Senin sevdiğin kurabiyeden yapmak istemiştim."
Göğsümde ki başını kaldırıp bana baktı. Yüzünde ki gülümseme dondu. Kaşları çatıldı.
Kucağımda ki kızımızı hızla elimden aldı.
"Selim göğsün!"
Dehşetle çıkan sesiyle bakışlarım üzerime kaydı. Beyaz gömleğime yayılan kan giderek büyürken korkuyla Defne'ye baktım.Yardım istemek için dudaklarımı araladığımda sesim çıkmıyordu.
Sızdığım koltuktan uyuşuk bir şekilde kalktığımda bir süre boş bakışlarla etrafı inceledim. Hala Yiğitlerdeydim. Gözlerimle hemen üzerimi taradım. Kötü bir kabustu sadece. Sıkıntıyla ensemi ovalarken nefes almakta zorlanıyordum.
Dün gece olanlar da aklıma gelince göğsüme oturan taş iyice varlığını belli etti.
Korktuğum olmuştu işte.
Yüzünde ki o hayal kırıklığıyla beraber çekip gitmişti. Peşinden bile gidememiştim.
Kırılmaya hakkım var mıydı bilmiyorum ama ima ettiği şey paramparça etmişti beni.
Saat öğleden sonrayı gösteriyorken sanki beni destekler gibi kasvete boğulmuştu gökyüzü.
Derin bir nefes alıp uzandığım koltuktan kalktım.Kabanımı ve botlarımı giyip sessizce evden çıktım. Onunla konuşmalıydım. Dayanamazdım bana sırt çevirmesine.
İki ev ileride olan evlerine hızlı adımlarla ilerlerken beni görmek istmeme ihtimali içimi kemiriyordu.
Bahçe kapısını üşümüş ellerimle itekleyip karla kaplanmış yoldan kapıya ilerledim.
