Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak her seferinde yakıp yıktın. Son günlerde umut...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutlu olmak için mutsuzluğu bilmek gerekirmiş.Biz yeterince mutsuz olduk tanrım,bu kadar yetmez mi? Artık sıra bize gelmedi mi?
♡♡♡
2 Ay Sonra
Elleri yanında uyuyan adamın çıplak göğsünde dolaşırken yara izlerinin üzerinde durdurdu parmaklarını genç kadın.
Aklıma o kara gün geldiğinde tekrar yumdu gözlerini hissettiği acıyla. Ellerimin altındaki beden hareketlenince başını omzundan kaldırıp yüzüne çevirdi.
Henüz ışığa alışamamış mavi gözleri sevdiği kadının bakışlarıyla buluştuğunda kalbinin ritmini bozan gülümsemesi dudaklarına yayıldı.
"Günaydın Defne'm."
Belinden tutup kadını altına çektiğinde arsızca gülümseyip kollarını boynuna doladı Defne dokunduğu yerleri alev alev yakan adamın.
Mavi gözlerinde gördüğü istekle dudaklarını kendine tutkuyla bakan kadının boynuna gömdü.
"Selim.. Dur lütfen çocukların uyanma saati geldi odaya dalarlarsa hiç hoş olmaz."
Huysuzca bedeninin yatağın boş tarafına atıp homurdandı genç adam.
"Ya kızım ben sana 4 sene hasret kalmışım ben ne yapacağım söyler misin?"
İsyanına gözlerini devirip dudaklarına küçük bir öpücük bıraktı Defne cilveli bir edayla. Yaptığı hee hareketin adamı deli ettiğinin farkında mıydı acaba?
"Akşama borcum olsun."
Dediği şeyle gözleri yeniden parladığında yüzünde ki huysuz ifade yerini keyifli bir gülümsemeye bıraktı.
