Past and Future

Chapter 15

"GOOD MORNING." Nakangiting bati ng binata kay Margaux. Yumakap ito sa likod niya at ipinatong ang baba nito sa balikat niya. "Ang bango."

"Its just a bacon with egg, Matt." Natatawang aniya habang nagluluto. Pinatay niya ang kalan at humarap rito. She kiss his lips then walk towards the table. "Pagkatapos natin kumain punta tayo sa mall."

"Why?" Tanong nito habang umuupo sa silya kaharap ng pagkain. "Bibili tayo ng regalo?"

Kinuha niya ang plato na walang laman at lumapit sa kalan saka isinalin ang niluto niya sa plato.

"Oo. Nakakahiyang pumunta sa kaarawan ng kaibigan mo na walang dalang regalo." Wika niya at naglakad pabalik sa hapag-kainan at umupo sa tabing silya ng binata. "Marami pa namang oras e."

"Vaile hate gifts, you know?" Anito kaya naman agad siya ritong napatingin. "I mean, not actually hate. Ayaw niya lang na binibigyan siya ng regalo."

"Bakit naman?" Kunut nuong tanong niya habang nilalagyan ng pagkain ang plato nilang dalawa. "Gifts will make everyone's heart jump in joy."

"Yeah. But Vaile is different." Seryosong wik nito. Hindi siya nagsalita at nakinig lang dito. "Vaile doesn't want to receive gifts. Siya ang nagbibigay ng regalo sa ibang tao. Simula pa kasi ng bata siya ni minsan hindi siya nakatanggap ng regalo galing sa magulang niya. Binibigyan lang siya ng pera para siya na mismo ang bumili ng regalo sa sarili niya dahil busy ang pamilya nila. For short, her parents don't have much time for her. Kaya nung tumuntong siya ng 15 years old, she promised to herself not to receive any gifts from anyone, but she's the one who'll give them gifts. Kaya nga maraming humahanga do'n. She's amazing."

Napangiti siya sa pagkukwento nito at halata sa tono ng pananalita nito na ipinagmamalaki nito ang matalik na kaibigan. She's amazing.

"Ang bait naman pala ng kaibigan mo." Nakangiting aniya at sumubo ng pagkain. "Biruin mo, may ganyang tao pa pala sa mundo. Yung mas gugustuhin nila na magbigay keysa makapatanggap."

"I know." Anito at ngumiti sa kanya. "Sana mabait na tao rin ang mapunta sa kanya."

"Sana nga." Bulong niya at sumubo ulit ng makakain. "Hanggang ngayon ba wala pa ring oras ang magulang niya para sa kanya?"

"Yeah. Until now she's on her own." Sagot nito at sumubo rin ng pagkain. Tinapos muna nito ang pagnguya bago ulit nagsalita. "After graduation binenta niya lahat ng damit niya na hindi na niya sinusuot. Tapos nung makabenta siya ng malaking halaga ginamit niya 'yon para makabili ng sariling store. Nagkaroon siya ng mga investor kasi magaling daw siya when it comes to business industry. And years later, we lost communication but I always receive news na isa na siyang successful businesswoman. Sa loob ng pitong taon she already own three boutique shop with four branches each shop."

"Wow." She exhale. Napatunganga siya sa sinabi nito. "She must be so reach now, huh?"

"Of course." Anito at sumandal sa upuan. "Three boutique shop with four branches each shop. Isipin mo na bawat shop na 'yon umaabot ng half million ang kita."

"Ang laking pera no'n." Gulat niyang wika at uminom ng tubig. "Your friend is one of amazing woman."

"Yeah. She's amazing." Bulong nito pero sapat na upang marinig niya. "Kumain na tayo."

Tumango na lang siya at nag-umpisa na siyang kumain. Kung tama ang pagkakaintindi niya sa emosyon na nakita niya sa mga mata nito, iyon ang emosyong ngayon niya lang nakita sa binata.

'Bakit malungkot ang mata niya?'

Nang matapos silang kumain iniligpit niya ang pinagkainan habang ang binata naman ay naligo at nag-ayos. Pagkatapos niyang magligpit kaagad siyang nagtungo sa sala at nagsimulang maglinis ng kabahayan.

Minutes later, she heard footstep walking towards her. Nag-angat siya ng tingin mula sa pagwawalis at nakita ang gwapo niyang amo na nakatingin sa kanya.

"What are you doing?" Tanong nito. Tinignan niya ang ginagawa at binalik rito ang tingin.

"Nagwawalis?" Patanong niyang sagot at ngumiti. "May nakita kasi akong alikabok kaya naglinis ako. May problema ba?"

"Hell yeah." Inagaw nito ang hawak niyang walis at daspan at itinabi na iyon saka ibinalik ang tingin sa kanya. "You're my girlfriend and cleaning my house is not your work anymore. Understand?"

Napatanga siya sa sinabi nito at napatitig sa binata. Did she heard it right? Did he really said that she was his girlfriend? Or maybe her mind is playing tricks again.

She just stared at him at didn't talk. Her brain still in shock. Ano ba naman kasing mararamdaman mo kung ang taong gusto mo ay sabihin mismo sa harap mo na ikaw ang kasintahan nito?

"Are you okay?" Kunot nuong tanong nito. Napailing-iling siyabat muling tumingin rito. "What?"

"G-girlfriend mo a-ako?" Gulat niyang tanong rito. "Ay mali siguro pagkakarinig-"

Hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil mabilis nitong sinakop ang mga labi niya. Napasinghap siya nang ipasok nito ang dila sa loob ng bibig niya pero mabilis naman niya iyong tinugon at nakipag-espadahan ng dila rito.

Makalipas ng ilang segundo pinutol nito ang halik na inumpisahan nito at tumitig sa mga mata niya.

"I said, you're my girlfriend." He said then kiss her forehead. "And I don't want to see my girlfriend cleaning my house, understand?"

"Kailan mo pa ako naging 'girlfriend' aber?" Taas kilay niyang tanong rito. Nameywang siya at nilabanan ang titig nito kahit nanlalambot na ang mga tuhod niya. "Bakit wala akong kaalam-alam?"

"Kailangan mo pa bang malaman?" Nakangiting tanong nito. "Ang mahalaga girlfriend na kita. And you're mine."

"At kailan pa ako naging sayo?" Tanong niyang muli. "Mr. Matt Devien?"

"Simula nung may nangyari satin." Nakangising wika nito. Inilapit nito ang bibig sa tenga niya at bumulong. "Since the night you moan my name."

"M-manahik ka." Namumulang aniya at lumayo rito. "M-mag-aayos na a-ako."

Nakayukong naglakad siya patungo sa kanyang silid at ramdam na ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang pisngi.

'Kailangan bang sabihin niya pa 'yon? Nakakahiya kaya!'

NAPANGISI SI Matt nang makita ang pamumula ng pisngi ng dalaga.

'How cute.'

Nang makapasok ito sa kwarto kaagad niyang kinuha ang cellphonebsa bulsa at tinawagan ang matalik na kaibigan.

Makalipas ang ilang segundo agad din nitong sinagot ang kanyang tawag.

"Hey." Anito nang sagutin nito ang tawag niya. "Punta kayo ha. 'Wag mong kakalimutan si Margaux kundi masasapak kita."

"Come on, Vaile. You know I can't leave my girl alone." Aniya at naupo sa sofa. "By the way, yung pinapakuha ko ba sayo nakuha mo na?"

"Of course, Matt. Kailan mo ba kukunin sakin 'to?" Tanong nito na bakas sa tono ng pananalita ang pagkaasar. "You know how I hate engagement ring, a-hole."

"Yeah. Just keep it for awhile." Wika niya saka ngumiti. "I need to plan my proposal first."

"'Wag mo na pagplanuhan. Sigurado namang o-oo 'yan si Marga." Natatawang wika nito. "Basta ako ang bridesmaid ha."

"Oo na. Hindi naman ako makakatanggi sayo." Aniya habang tumawa ng mahina. "Sige na. See you later. Happy birthday."

"Thank you, Matt." Pasalamat nito. "See you both later."

Pinatay na niya ang tawag at tumingin sa kisame ng bahay.

"Tatanggapin niya ba ang proposal ko?" Mahinang tanong niya sa sarili. "I love her. Sana gano'n din nararamdaman niya."

A/N: Merry Christmas everyone!! Have a nice day ahead!!