Past and Future

Chapter 6

MAAGANG GUMISING si Margaux para maghanda ng umagahan. Ayaw niya kasing makita si Matt ngayon. Natatakot siya na baka maalala nito ang nangyari kagabi sa kanila.

Hindi siya nakatulog ng maayos dahil sa nangyari kagabi. That was her first kiss. And she admit that his boss' lips is delectable. Pakiramdam niya hanggang ngayon ay magkadikit pa rin ang labi nila.

Aaminin niya na muntik na siyang maakit kagabi sa malambot at matamis nitong labi. Mabuti na lang at nagising ang isip niya at napigil niya ang sarili. Kundi baka hindi lang halik ang matikman niya.

Napabuntong-hininga na lamang siya at pinagpatuloy ang pagluluto. Hindi siya nag-aksaya ng segundo, nagmamadali siyang magluto at palingon-lingon sa pinto ng kusina upang tignan kung paparating na ba ang binata.

Nang matapos siyang magluto inayos na niya ang hapag-kainan. Nasa kalagitnaan siya ng pag-aayos ng hapag-kainan nang biglang may magsilata banda sa likod niya.

"Smell good." Wika ng isang baritonong boses. Napatigil siya sa ginagawa at dahan-dahang humarap rito. Napahakbang siya ng isang beses nang makitang ilang dangkal na lang layo ng katawan nila sa isa't isa. "What?"

"A-ah, w-wala." Utal niyang wika at pinagpatuloy ang pag-aayos ng hapagkainan. Nang matapos siya agad siyang humakbang palayo rito. "Kainan ka na."

Tumingin ito sa kanya at ibinalik agad ang tingin sa pagkain na nakahain. Handa na siyang humakbang paalis ng kusina nang bigla ulit nitong magsalita.

"Saan ka pupunta?" Tanong nito. Nilingon niya ito at para siyang kinapos sa hininga nang magtama ang mata nila. "Hindi ka sasabay?"

"H-ha?!" Gulat na tanong niya. Naipilig niya ang ulo at pilit na ngumiti. "Hindi na. Mamaya na lang ako."

"Sumabay ka na." Seryosong wika nito at nauna nang umupo. Sasabay ba siya? "Upo na."

She has no choice. She let out a deep sigh before walking towards the chair. Umupo siya sa kaharap nitong upuan at naglagay ng pagkain.

As they eat, she only hear the air and the noise by the plate and spoon touching each other. And minutes later, she felt like someone was staring at her.

And she was right. When she lifted her head, she saw her boss staring at her like there was a dirt in her face. She felt awkward, of course.

Naalala kaya nito ang nangyari kagabi? Hindi kaya hindi ito totoong lasing kaya may alam ito sa pangyayari kagabi?

What if i ask him? She thought of herself.

You idiot, what if he don't remember at all? Her brain said.

Wala namang masama kung magtatanong ka, right? The other side of her brain said.

Ayoko na magtanong! Baka makahalata ang tuko. Pagkausap niya sa isip.

"May naaalala ka ba kagabi?" Darn it, Marga! Ang bobo ko!

"Anong meron kagabi?" Kunot nuong tanong nito. Wala ba talaga itong alam? O baka nagkukunwari lang ito? "May nangyari ba?"

"A-ah, wala naman." Pagmamaangmaangan niya. Nakahinga siya ng maluwag dahil sa naging tugon nito. "Kain ka na ulit."

"Paano ako nakauwi kagabi?" Tanong nito. Mabilis siya ritong napatingin. "Sino naghatid sakin?"

"Hindi ko kilala pero sa tingin ko pareho kayo ng ugali." Sagot niya at inisip ulit ang itsura ng lalaking naghatid dito kagabi. "Pareho kayong cold tapos sa tingin ko antipatiko. Pero mas gwapo nga lang 'yon."

"What?" Halatang iritadong tanong nito at bahagya pang kumunot ang nuo. "Mas gwapo?"

"Joke lang, sir." Bawi niya sa sinabi at ngumiti. "Hindi ko kilala yung naghatid sayo kagabi."