company ; tsukkiyama

"do what you tell."

"NE!?"

yamaguchi'nin gözleri şokla açıldı.

"ŞAKA YAPIYORSUNUZ!"

tsukishima homurdandı,

"maalesef hayır."

"hmmm eve birisi daha geldiğine göre... sizi aynı odaya koyayım!"

"ne?"

"ne?"

"aslında çok oda var ama eğlence olsun diye sizi aynı odaya koyacağım."

"fanteziye bak.."

"ne dedin duyamadım, tsukishima?"

"fanteziye bak dedim."

"amma da cesursun ha"

"korkak olmamam cesur olduğumu göstermiyor beyinsiz."

"haha, sana çekmi-"

"kaçıncı sınıfların sözü bu? 2 mi yoksa 3 mü?"

oluşan gergin havadan yamaguchi konuşma fırsatı bulamıyordu, ihtiyaçta duymuyordu pek zaten.

"3.
neyse daha fazla sen ve laf kalabalıklarınla savaş vermeyeceğim, odanıza geçin sonuçta yamaguchi hala hasta."

"ne hastası be?"

"hala öksürüyorsun, tamamen iyileşmedin bu yüzden dinlenmeye devam etmelisin."

"a-"

"sus ve geç odana.
gerçi, geçin odanıza."

yamaguchi tsukishima'nın elinden tutup ona odalarını gösterdi. daha sonra tsukishima'yı itercesine odadan içeri soktu ve kapıyı kapattı.

"başımı belaya sokuyorsun!"

"ne!? eski sevgilini ziyaret etmeye gelmedin mi!?"

"ne!? mesaj attın sen bana!"

"mesaj falan atmadım ben sana!"

"o zaman kim attı?"

"ne bileyim ben niye bana soruyorsun?"

"ne zamandan beri bu kadar ukala oldun? daha geçen odamdayken kekelemekten konuşamıyordun bile."

"bilmem..."

"neyse ne...
burada kalacaksam eğer,"

"ne çabuk kabullendin öyle..."

"sözümü bölme.
tek bir yatak var, nerde yatacağım?"

"yatakta."

"sen nerde yatacaksın acaba?"

"yer.
yatak biraz benim gibi kokabilir, üzgünüm."

"o kadar kötü biri değilim, senin kokundan ölecek veya sana hakaret edecek değilim."

gözlüklü oğlan gözlüğünü düzeltti.

"tüm gün ne yapıyordun sen burda?"

"hastaydım, yattım sadece."

"hasta mıydın? seni hastayken mi kaçırdı?"

"hayır, burda hasta oldum..."

"nasıl becerdiysen.."

"yağmur yağıyordu, o günkü ruhsal sağlığımla yağmurun altında biraz kaldım."

"aptal mısın?"

"fazlasıyla..."

"biliyordum, yamaguchi tadashi."

uzun bir süre sessiz kaldı bu ikili. konuşacak bir şey veya yapacak bir şeyleri yoktu. sadece içinde birkaç temel eşya bulunan bir odada, samimi olmadığınız bir adamla ne yapabilirdiniz?

"şirkete ne olacak?"

"bilmiyorum."

"çok korkutucu..."

"değil. bu aptal tam bir saftır, gece uyurken burdan kolayca kaçabiliriz. hiç denemedin mi?"

"o geceleri uyumuyor ki."

"saçmalık."

"ciddiyim, geceleri uyumuyor. öğleden sonra uyuyor o."

"şimdi uyuyor yani?"

"hayır, mutfaktan ses geliyor bak."

gözlüklü olanın duyabilmesi için sesini kısa bir süreliğine kesti yamaguchi.

"peki ne zaman kaçacağımızı söyler misin?"

"bu camdan atlarsan ölürsün ve kapılar onun açmadığı sürece kilitli oluyor patron. ayrıca anahtar sadece onda var."

"bir isme sahibim, yamaguchi tadashi."

"pardon. yani kaçmamız imkansız t-t-tsukishima.
a-ama bir yol buldum sanırım!"

yamaguchi parmağını şıklatıp aklına gelen planı anlatmaya başladı.

"siz eski sevgili olduğunuza göre, onu tekrar kendine aşık edip onun güvenini kazanabilirsin. sonra anahtarı alırsın, odayı açarsın ve o uyurken kaçarız!"

"reddetiyorum."

"n-ne? niye?"

"onun yerine sen bunu yap. yani anlattıklarını sen yap."