Έναστρη Νύχτα // Drarry ✔

Κεφάλαιο 21

"Ντράκο, πού με πας;" ρώτησε ο Χάρι με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη του.

Ο Ντρακο τον είχε πιάσει από το χέρι και τον οδηγούσε κάπου τρέχοντας, μην μπορώντας να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του. Είχε αναγκάσει τον Χάρι να κλείσει τα μάτια του και τον έσερνε, στην ουσία, κάπου μέσα στο κάστρο, για να του δείξει κάτι.

Απ'ότι είχε καταλάβει ο Χάρι, πήγαιναν προς το προαύλιο μιας και κατέβηκαν πολλές σκάλες. Αυτό, μάλιστα, το εμπέδωσε καλά μιας και σκόνταψε σε ένα σκαλοπάτι και έπεσε με τα μούτρα κάτω. Ο Ντρακο τον είχε βοηθήσει να σηκωθεί και πριν καλά καλά ο Χάρι στάθηκε στα πόδια του, τον άρπαξε πάλι από το χέρι και άρχισαν να τρέχουν. Έπεσαν πάνω και συγκρούστηκαν με κανά δυο πανοπλίες ρίχνοντας τες κάτω προκαλώντας την οργή του Φιλτς αλλά δεν πολυνοιάστηκαν.

Είχαν φτάσει πλέον σε επίπεδο και ομαλό έδαφος και ο Ντρακο σχεδόν ούρλιαζε από ενθουσιασμό. Χωρίς να αφήσει το χέρι του φίλου του συνέχισε να τρέχει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τραβήξουν τα βλέμματα των μαθητών που προσπαθούσαν να περάσουν ένα ήρεμο απόγευμα στο προαύλιο. Κάποιοι τους κοιτούσαν εχθρικά αλλά δεν τους ενδιέφερε καθόλου. Από την στιγμή που απολάμβαναν την διαδρομή μετ'εμποδίων δεν τους ένοιαζε τίποτα γύρω τους.

Από πάντα, ο Χάρι δεν έδινε μεγάλη βάση στα λεγόμενα και στην άποψη των υπολοίπων και γιατί να το κάνει και τώρα; Πλέον ήταν ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, ήταν απαλλαγμένος από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις. Μπορούσε επιτέλους να νιώσει ζωντανός και απελευθερωμένος από τα δεσμά των προσδοκιών του ήρωα που όλοι περίμεναν να ειναι, όπως ακριβώς του είχε πει ο Ντρακο δύο μήνες πρίν.

"Σσσσς, Πότερ. Δεν είναι ώρα για ομιλίες. Απόλαυσε το τοπίο και την γαλήνη. Πλέον είσαι ελεύθερος να το κάνεις χωρίς να έχεις κάποιον από πίσω σου να σε καταδιώκει. Κοίτα τι όμορφα που είναι απόψε."

Και αυτό έκανε. Εστίασε στην στιγμή και αφέθηκε στην καθοδήγηση του Ντρακο. Είχε κλείσει τα μάτια του και δεν σκέφτηκε ούτε μια φορά να τα ανοίξει. Έτρεχε χαρούμενος προς μια άγνωστη κατεύθυνση και αυτό τον ενθουσίαζε. Ήταν ελεύθερος να το κάνει αυτό, να νιώσει σαν παιδί.

Έπειτα απ' όλες τις δυσκολίες, τις δοκιμασίες, τις περιπέτειες είχε το δικαίωμα να περάσει μερικές στιγμές ανεμελιάς και καλοπέρασης. Είχε το δικαίωμα να αναπληρώσει τον χρόνο και τις αναμνήσεις που θα σχημάτιζε αν δεν ήταν αυτός που ήταν. Το είχε κερδίσει με την αξία του. Έπειτα απ'όλα αυτά που του συνέβησαν, άξιζε να νιώθει έτσι. Και ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει κανέναν να του στερήσει αυτό που με τόσο κόπο απέκτησε.