Έναστρη Νύχτα // Drarry ✔

Κεφάλαιο 27

Οι πρώτες μέρες στο Μπάροου ήταν ιδιαίτερα ανιαρές. Δεν υπήρχε η συνηθισμένη ευχάριστη ατμόσφαιρα μιας και η οικογένεια ακόμα πενθούσε και δεν ήταν σε καλή διάθεση.

Παρόλα αυτά όλοι έκαναν μια προσπάθεια να χαμογελάνε περισσότερο λόγω των Χριστουγέννων. Στο κάτω κάτω ήταν μια γιορτινή περίοδος.

Ο Χαρι, που ήταν στην καλύτερη διάθεση απ'όλους, παρότρυνε τους υπόλοιπους να μπουν στο χριστουγεννιάτικο κλίμα, ανέλαβε τον στολισμό και έκανε τα πάντα για να τους ανεβάσει το ηθικό.

Η Μόλι είχε αρχίσει να χαμογελάει και πάλι και ειδικά όταν έφτασε ο Χάρι έβαλε τα δυνατά της να μην δείξει την θλίψη της. Ο Τζορτζ βέβαια δεν είχε συνέλθει ακόμα. Πάντως είχε κάνει μεγάλη πρόοδο, έβγαινε από το δωμάτιό του αλλά δεν έκανε τα συνηθισμένα αστεία του.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, ο Χάρι καθόταν δίπλα στο τζάκι και κοιτούσε τα γράμματα που του είχε στείλει ο Ντρακο τις προηγούμενες μέρες.

Αγαπημένε μου Χάρι,

Πως είσαι; Είμαι σίγουρος ότι περνάς απαίσια γιατί δεν έχεις την υπέροχη προσωπικότητά μου εκεί. Το ξέρω ότι είμαι απίθανο άτομο αλλά δεν χρειάζεται να κλαίς με μαύρο δάκρυ.

Την μέρα που το αγόρι είχε λάβει το γράμμα είχε γελάσει τόσο πολύ.

Εγώ εδώ περνάω υπέροχα γιατί δεν βλέπω καθόλου την ενοχλητική φωλιά πουλιών που ονομάζεις μαλλιά.

Καθώς το ξαναδιάβαζε ξέσπασε σε γέλια. Ο Ντρακο πάντα ήξερε τι να πει για να τον κάνει να γελάσει.

"Πρέπει να είναι πολύ ωραίο, έτσι;" ρώτησε ο Τζορτζ που καθόταν σε μια πολυθρόνα και κοιτούσε μελαγχολικά μια παστιλια εμετού.

"Ποιο;"

"Το να μπορείς να γελάς ξανά"

Ο Χάρι διπλωσε προσεκτικά το γράμμα, το έβαλε στην άκρη και τον κοίταξε συμπονετικά. Τον καταλάβαινε απόλυτα. "Τζορτζ και εσύ θα μπορέσεις να ξαναχαμογελασεις. Από προσωπική εμπειρία μπορώ να πω ότι δεν σου κάνει καλό που δεν συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν τόσα πράγματα εκεί έξω για να κάνεις και άλλοι τόσοι λόγοι για να τα κάνεις. Το ξέρω ότι η στενοχώρια είναι απαίσια, το έχω βιώσει αλλά δεν μπορείς να ζεις για πάντα έτσι"

Ο Τζορτζ κοίταξε το πάτωμα. "Απλά μου λείπει τόσο πολύ"

"Πραγματικά μπορώ να σε καταλάβω. Και εγώ έτσι ήμουν. Μέχρι που τον βρήκα. Βρήκα το άτομο που με έκανε να χαμογελάσω ξανά. Και θα γίνει το ίδιο και με εσένα. Βγες έξω, πήγαινε στο μαγαζί, δες ανθρώπους. Κοίτα τον Ρον και την Ερμιόνη. Είναι και εκείνοι τόσο χαρούμενοι που έχουν ο ένας τον άλλον. Βρες αυτό το άτομο, Τζορτζ"