Έναστρη Νύχτα // Drarry ✔

Κεφάλαιο 6

Όσο περνούσαν οι μέρες, τόσο περισσότερο περίεργη φαινόταν στον Χάρι η συζήτηση του με τον Μαλφόι. Δεν τολμούσε να το αναφέρει στους φίλους του. Σίγουρα θα νόμιζαν ότι τρελάθηκε. Και με το δίκιο τους κι όλας. Πιο πιθανό ήταν να πέσει μετεωρίτης στην γη πάρα ο Μαλφόι να συζητήσει πολιτισμένα με τον Χάρι και μάλιστα να τον ηρεμήσει.

Ήταν πολύ σκεπτικός και το παρατήρησαν και ο Ρον και η Ερμιόνη αλλά δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν τι είχε ο Χάρι. Πού να φανταστούν ότι στο μυαλό του Χάρι κυριαρχούσε η ανάμνηση του Μαλφόι που έκλαιγε και ζητούσε συγγνώμη.

Αυτός ο μικρός διάλογος έβαλε τον Χάρι σε σκέψεις. Μπορούσαν πράγματι οι άνθρωποι να αλλάξουν; Μπορεί ένα τόσο εγωιστικό πρόσωπο να δείξει τέτοιο ενδιαφέρον για τους άλλους; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα βασάνιζαν τον Χάρι δύο μέρες τώρα. Αν και ήξερε την απάντηση δεν την δεχόταν. Το ίδιο συνέβη και με τον Νταντλι. Άλλαξε και ζήτησε συγγνώμη του έλεγε συνεχώς μια φωνουλα μέσα του. Μα το πείσμα του Χάρι δεν υποχωρούσε. Όχι δεν είναι δυνατόν. Είναι παράλογο του έλεγε μια δεύτερη φωνουλα.

Και όσο το σκεφτόταν τόσο φούντωνε ο θυμός μέσα του. Είχε που είχε τα προβλήματα του ήρθε αυτό το περιστατικό και τον αποτελείωσε. Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό του ότι ο Μαλφόι θα μπορούσε να δείξει ποτέ μια συμπεριφορά διαφορετική από το σαρκαστικό υφακι. Αποκοιμήθηκε με αυτές τις σκέψεις.

Από το πουθενά εμφανίστηκε ο Μαλφόι και δίπλα του ο Λούσιους γελώντας σατανικά. Μονομιάς και οι δυο πήραν την μορφή του Βολντεμορτ. Ο Χάρι άφησε ένα επιφώνημα τρόμου. Ο Βόλντεμορτ φαινόταν πιο ισχυρός από ποτέ, τα κατακόκκινα μάτια του κοίταξαν το Χάρι με περιφρόνηση. Σήκωσε το ραβδί του και.... "Αβάντα Κενταβρα!"

Κι όμως η κατάρα δεν χτύπησε το αγόρι. Ήταν ακόμα ζωντανός. Μπροστά από τον Χάρι όμως κείτονταν μερικά πολύ γνωστά πρόσωπα. Η μητέρα του, ο πατέρας του, ο Ντάμπλντορ, ο Σείριος, ο Ρεμους, ο Φρεντ και δεκάδες άλλοι που θυσιάστηκαν για αυτόν, βρισκόταν στο έδαφος ακίνητοι με τα γυάλινα μάτια τους ορθανοιχτα. "ΟΧΙΙ" φώναξε με όση δύναμη του είχε απομείνει. "Χααααριιι γιατί άφησες να πεθάνει ο γιος μου, ο καημένος γιος μου", "Χααααριι, ο Τέντυ θα μεγαλώσει χωρίς γονείς εξαιτίας σου", "Χααααριι" ακούστηκαν φωνές από το βάθος.

"ΧΆΡΙ" φώναξε κάποιος.

Κατευθείαν το αγόρι ξύπνησε αλαφιασμενο, λουσμενο στον ιδρώτα και λαχανιασμενο. Βρέθηκε αμέσως στην αγκαλιά του Ρον.