Έναστρη Νύχτα // Drarry ✔

Κεφαλαιο 32

Ο Ντράκο δεν ήξερε τι να κάνει. Τα λεπτά που πέρασαν ηταν τόσο παράξενα που δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Από την μια, ο Χαρι πανικόβλητος εμφανίστηκε στην πόρτα του, περασμένα μεσάνυχτα, ζητώντας του να φύγουν, έπειτα, το επόμενο πράγμα που αντίκρισε ηταν το καμένο σπίτι του Ουέσλι και τέλος στεκόταν μπροστά στο αναίσθητο σώμα της Τζίνι Ουέσλι.

Αυτό που του ράγισε, όμως, την καρδιά, ήταν τα κόκκινα από τα δάκρυα μάτια του Χάρι. Του Χάρι του. Αυτά τα τόσο όμορφα, σμαραγδένια μάτια που ο Ντράκο λάτρευε να χαζεύει και να χάνεται μέσα τους, είχαν πλέον κοκκινίσει. Η λάμψη την οποία ερωτεύτηκε και τον στόλιζε ολόκληρο, είχε πλέον αντικατασταθεί από δάκρυα. Καυτά δάκρυα που χαρακωναν το κάποτε γελαστό πρόσωπό του. Μπορούσε να νιώσει τον πόνο του Χάρι κάθε φορά που έπεφτε ακόμα ένα δάκρυ.

Ένα ζευγάρι χέρια τυλίχτηκε γύρω του, ζητώντας απεγνωσμένα ένα στήριγμα και ένα κεφάλι με μαύρα ανακατεμένα μαλλιά τριφτηκε στο στήθος του για παρηγοριά.

Ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπε τον Χάρι του να κλαίει. Λίγες νύχτες πριν, δάκρυα χυνονταν για εκείνον, τώρα όμως για την Ουέσλι.

Αναστέναξε και κράτησε πιο σφιχτά τον Χάρι στην αγκαλιά του. Το άλλο αγόρι ηταν πιο κοντό οπότε είτε εχωνε το κεφάλι του στο στήθος του Ντράκο είτε στον λαιμό του. Υπό άλλες συνθήκες θα είχε λιώσει από το άγγιγμα του Χάρι αλλά τώρα περιορίστηκε σε ένα φιλί στο μέτωπο. Ήξερε ότι αυτό θα χαλαρωνε τον Χάρι και έτσι και έγινε. Η ένταση του αγοριού έφυγε, μα η θλίψη όχι. Έτσι, ο Ντράκο έφερε τα χέρια του στα μάγουλα του Χάρι και με πολύ απαλές και προσεκτικές κινήσεις, σαν να φοβόταν ότι ο Χάρι θα έσπαγε, σκούπισε τα δάκρυα.

Άδικη πηγε η κίνηση. Όταν το βλέμμα του Χάρι έπεσε στην Μολι που έκλαιγε πανω απο την κόρη της, τα μάτια του έγιναν υγρά και πάλι.

Ανήμπορος και ανηξερος για το τι να κάνει, ο Ντράκο απλά κοιτούσε ανέκφραστος την υπόλοιπη οικογένεια. Παρακολούθησε τον Ρον ο οποίος έπιασε το χέρι της αδερφής του και άρχισε να τον χαϊδεύει λες και έτσι θα ξυπνούσε.

Σιγή κυριάρχησε στον χώρο. Το μόνο που διαταρασσε την ησυχία ηταν τα αναφιλητά της Μολι. Τίποτα δεν κουνιόταν και κανένας δεν τολμούσε να κάνει το οτιδήποτε. Πήραν μερικά λεπτά για να χαζεψουν το νέο κορίτσι. Τα κατακόκκινα μακριά μαλλιά της ήταν μπλεγμένα και έπεφταν στο γεμάτο φακίδες πρόσωπό της. Ο Τζορτζ με αργές κινήσεις τα απομάκρυνε για να βλέπει καλύτερα την αδερφή του.