Έναστρη Νύχτα // Drarry ✔

Κεφάλαιο 11

Ο Χάρι έτρεξε προς το εντευκτήριο για να πάρει τον Μαγικό χάρτη. Πώς αλλιώς θα έβρισκε ένα αγόρι σε ολόκληρο κάστρο;

Καθώς ανέβαινε τις σκάλες χτυπώντας με δύναμη τα πόδια του στο πάτωμα, ευχόταν να μην είναι ακόμα εκεί ο Ρον. Δεν ήθελε να τον βλέπει μπροστά του, τουλάχιστον μέχρι να υποχωρήσει το πείσμα και ο εγωισμός του. Είναι πολύ στενόμυαλος έλεγε και ξανά έλεγε στον εαυτό του μέχρι που βαρέθηκε. Δηλαδή αν αρχίσει να μιλάει με τον Ζαχαρία Σμιθ εγώ θα πρέπει να αντιδράσω έτσι;

Είναι απαράδεκτος σκεφτόταν κάθε φορά που θυμόταν τις δύο συζητήσεις τους -αν μπορούσαν να θεωρηθούν συζητήσεις αφού μόνο που δεν πιάστηκαν στα χέρια.

Ήταν τόσο απορροφημένος στις σκέψεις του που ξέχασε να περάσει από τους μυστικούς διαδρόμους που τους είχε δείξει η ΜακΓκόναγκαλ για να αποφεύγουν τα αδιάκριτα βλέμματα. Πολύ απρόσεκτο εκ μέρους του.

Σε δευτερόλεπτα μια παρέα τριτοετων τον πλησίασε και προσπαθούσαν απεγνωσμένα να τραβήξουν την προσοχή του Εκλεκτού. Τον ακουμπούσαν ("Αθηνά κοίτα! Τον άγγιξα! Δεν πρόκειται να πλύνω ποτέ αυτό το δάχτυλο!), προσπαθούσαν να του πιάσουν συζήτηση και να τους αφηγηθεί τα κατορθώματα του.

"Χάρι, πες μας πως σκότωσες τον Ξέρεις-Ποιον!"

"Είναι αλήθεια ότι πριν τον σκοτώσεις παλεψες με μια στρατιά από γίγαντες, το γιγάντιο καλαμάρι και ένα ιπτάμενο γουρούνι και τους ξεπαστρεψες με μια κατάρα!;"

"Ειθαι ο ήρωαθ μου!"

"Όντως ήσουν νεκρός;"

"Άκουσα ότι, επέστρεψες στο κάστρο καβάλα σε έναν ιππογρυπα και-"

"Εντάξει παιδιά, φτάνει για σήμερα" ακούστηκε μια ευγενική και ήρεμη φωνή που διέκοψε κάθε ομιλία. Δυστυχώς για τον Χάρι αυτή η κοριτσίστικη φωνή ανήκε στο τελευταίο άτομο που θα ήθελε να συναντήσει.

"Τζίνι;"

"Φαντάζομαι χρειάζεσαι λίγη βοήθεια" είπε και του άπλωσε το χέρι για να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Πράγματι ο Χάρι είχε πέσει στο πάτωμα χωρίς να το καταλάβει. Δίχως να έχει συνειδητοποιήσει πλήρως τι ακριβώς είχε γίνει τα τελευταία δύο λεπτά, στηρίχτηκε στο απαλό χέρι της κοπέλας και σηκώθηκε.

"Ευχαριστώ" μουρμουρησε κάπως ζαλισμενος. Πρώτα ο Ρον, μετά ένα πλήθος μαθητών με άπειρα αναπάντητα ερωτήματα και μετά άρωμα λουλουδιών και κόκκινα μαλλιά συλλογιστηκε προσπαθώντας να συγκεντρωθεί.