Annesi ve babası öldükten sonra ailesinin en yakın arkadaşları tarafından evlatlık olarak alınan Eylül, ansızın onu evinin önünde ilk defa gördüğü adam tarafından gece vakti kaçırılır. Eylül başına geleceklerinden habersizken onu kaçıran adam ise he...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
23 Eylül 2019
Gözler, insanın ne durumda olursa olsun her anına şahitlik eden ilk organıydı. Gözlerimin önüne durmadan ailemin alevler içinde yanmaları geliyordu ama ben bu kâbustan bir türlü uyanamıyordum. Ateşin içine ben de yürümeye çalıştım ama ayaklarım bir adım bile ilerlemedi. Olduğum yere çivi gibi çakılıp kaldım. Annemle babam gözlerimin önünde yanıyordu ve bu canımı yakıyordu. Annemin küçüklüğünden beri söyleyip durduğu azarları kulaklarımda çınlıyordu.
"Şu haline bak! Her tarafın çamur olmuş, gören de erkek çocuğusun sanacak!" Elleri kirlenen pantolonumun üstünde acı acı çarptı. Bacaklarım ellerinin acısını bizzat hissediyordu ve bu canımı daha çok yakıyordu.
Bu yangını bana ve aynı evde yabancı kaldığım aileme yapan tek kişi oydu. Daha önce hayatımda bile görmediğim, tanımadığım ama kendisinden de hiç korkmadığım adamdı.
O adam, beni avucunun içinde tüm gücüyle sıkarak öldürüyordu.
Boğazımdaki acı tadı hissederek yutkundum, gözlerimi yavaşça araladım. İçimde ona karşı dinmeyen öfke ve rüyamda duyduğum annemin sözlerine karşı içimdeki kırgınlık gittikçe büyüyordu.
Kendimi toparlamalıydım ve onun karşısında güçlü durmalıydım. Benimle veya koruyucu ailemle derdi her neyse öğrenip buradan gidecektim.
Gözlerimi tavandan ayırıp ellerimle yatağın yanlarından güç alarak bedenimi dik pozisyona getirdim. Sırtımı yatağın başlığına yasladım. Yüzümü avuçlarımla ovuşturup parmaklarımla da düz saçlarımı geriye savurdum. Odanın kapı gıcırtısını duyduğumda başımı sola çevirip kapıdan büyük adımlarıyla içeri giren kişiye kaşlarımı çatarak baktım. Vera elinde bir kâse, beyaz bezle yanıma geldi.
Yatağın ucuna oturup gözlerini kırpmadan yüzüme baktı. Ela gözlerindeki bakışları bana yabancıydı. Ne niyetle bana yaklaştığını hala daha çözemiyordum. Beni düşmanı gibi görüyorsa neden iyilik yapıyordu?
Gözlerimi karşımdaki yabancı ela gözlerinden ayırıp odanın ardına kadar açık bırakılan tahta kapısına baktım. Başımı öne eğip koridora baktığımda oldukça geniş bir alan gibi gözüküyordu.
Vera bezi kâsenin içindeki suya daldırıp yumruk yaptığı ellerinin üstündeki damarlar belirginleşerek sıktığında, "Uzan," dedi.
Gözlerimi tekrar ruhsuz bakışlarla yüzüne odakladım. Bezi suyun içine sıkar sıkmaz katlayarak hiç beklemediğim şekilde alnıma koydu. Bezin soğukluğuyla irkilip elime aldım.
