Annesi ve babası öldükten sonra ailesinin en yakın arkadaşları tarafından evlatlık olarak alınan Eylül, ansızın onu evinin önünde ilk defa gördüğü adam tarafından gece vakti kaçırılır. Eylül başına geleceklerinden habersizken onu kaçıran adam ise he...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
27 Eylül 2019
"Vera..." dedim arkasından ona seslenerek. "Ben hamileyim!"
Yüzünü bana dönmeden yürümeye devam etti.
Arkasından sürekli tekrarlayarak cümlelerimi dile getirirken karnıma giren ağrıyla başımı yere eğdim. Gözlerimi karnıma çevirdiğimde oluk oluk kan akıyordu.
"Vera!" diyerek yerimden sıçradığımda gözlerimi hınçla açtım. Yerimden zar zor doğrulup etrafıma baktığımda bir hastane odasında yattığımı, yanımda Çınar'ın olduğunu gördüm. "Vera nerede?"
Çınar oturduğu sandalyeden doğrulup ayağa kalktı, yanıma geldiğinde yüzüme dalgın gözlerle baktı. Bir şey olmuş olmalıydı.
Başımı karnıma çevirip, "Öldürdüm mü?" diye mırıldandım. Gözlerim yaşadığım hüzünle dolduğunda başımı ona çevirdim. "Çınar konuşsana! Onu öldürdüm mü? Vera nerede?" Sesim olduğundan da yüksek çıkmıştı.
"Sakin ol Eylül," deyip yatağın kenarına oturdu. "Vera'nın hiçbir şeyden haberi yok. Evden çıkarken seni çok merak etti ama onun buraya gelmemesini söyledim çünkü eğer gelseydi, sana bir şey yapabilirdi."
Kaşlarımı çatıp başımı iki yana sallayarak, "Hayır," dedim, çünkü Vera'nın değiştiğine inanıyordum. Onun sevgisini kazanmıştım, bundan adım kadar emindim. Vera ilk tanıdığım gibi bir adam değildi, öyle olsa bile canı yanardı. Bunu bana şiddet uyguladığı zamanlarda gözlerindeki bakışlardan anlıyordum. "Yapmazdı. Vera beni seviyordu Çınar, bebeğimizi de severdi. Hepsi benim yüzümden! Söyle, onu öldürdüm mü?"
Başını usulca onaylayarak salladı ve yere eğdi.
Başımı önüme yavaşça çevirerek, "Ben," dedim mırıldanarak. "Ben katil oldum, bebeğimin katili oldum! Kimse bana engel olmadı, elimden o bıçağı almadı. Ben sırf onun yüzünden bebeğimin nefesini karnımda sonlandırdım. Şimdi onu geriye getiremeyeceğim, o çöpte... Ben ise burada her yıl vicdan azabı çekeceğim!"
Çınar bana bakıp kollarını açarak yanıma yaklaştı, sırtımdan kollarıma büyük kollarını yavaşça sardı. "Sakin ol..." Başımı ona çevirip yüzüne baktım, kahve gözleri yüzüme emin şekilde baktı. "Ben sana Vera'nın nasıl birisi olduğunu söylemiştim. Ona dikkat etmeni de hatırlatmıştım."
"Çınar!" deyip gözlerimi çaresiz kalarak kapattım ve başımı omuzuna koyarak ağlamaya devam ettim. "O bana değer verdi, beni sevdi!"
Çınar suskunluğa gömüldüğünde elini saçlarıma çıkarıp usulca okşadı.
