Annesi ve babası öldükten sonra ailesinin en yakın arkadaşları tarafından evlatlık olarak alınan Eylül, ansızın onu evinin önünde ilk defa gördüğü adam tarafından gece vakti kaçırılır. Eylül başına geleceklerinden habersizken onu kaçıran adam ise he...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
25 Eylül 2019
Gözlerimi açtığımda Vera'yı üzerimde uyurken gördüm. Ben saatler önce banyodan çıktığımda o, yaralarımın iyileşmesi için krem sürmüştü, sürdüğü kremle bedenimin biraz daha da rahatladığını hissetmiştim.
Burada Çınar'ın sweatshirtlerinden birini giymiştim ve onun kıyafetleri bana epey bol olmuştu.
Gözlerim Vera'nın kumral renginde olan gür saçlarına kaydı. Ellerimiz hala daha birbirine kenetli tutunuyordu. Parmaklarımı parmaklarından yavaşça ayırdım, saçlarına götürecekken birden parmaklarımı yukarıda durdurdum. Ona dokunmak isterken içimde olumsuz bir his oluştu bu yüzden kolumu yatağın üzerine koydum.
Uyumadan önce gözlerime bakarak bana geçmişini anlatıp ağladı. İçki içtiği an ise değişiyordu ve alkol onu sert bir adama dönüştürüyordu. Benimle konuşmaya başladığında içindeki küçük çocuk ortaya çıkıyordu.
Hava epey kararmıştı. Vera'yı uyandırmadan yanıma yatırdığım gibi üzerine battaniyeyi örttüm. Yanından ayrılıp yere inerek ayağa kalktım, adımlarımı yavaş halde ilerleterek odadan dışarı çıktım. Odanın kapısını aralık bıraktığım gibi gözlerimi salonda gezdirdim. Çınar burada değildi.
Mutfağa bakacakken kapı tok bir sesle çalındı. Çınar'ın banyodan çıktığını gördüm, adımlarını kapıya yöneltip kapıdaki kişiyi bekletmemek adına hızlanarak ilerledi. Bende onun arkasından kapıya ilerlerken Çınar çoktan kapıyı açmıştı. Kapıda kimse yoktu sadece yerde bir mektup duruyordu. Çınar mektubu görmeyip kapıyı kapatacakken ben onu durdurdum ve yerden mektubu alıp açtım. İkimiz de içeriye girdiğimiz gibi ayakta mektubu okumaya başladık.
Mektupta şöyle yazıyordu: VERA AYAĞINI DENK ALSIN! YOKSA KIZLA BERABER ONU DA ÖLDÜRÜRÜM!
Gözlerimi kırpmadan mektupta yazan cümlelere baktığımda, "Peşimizde," dedim korkulu sesle. "Çınar, o adam peşimizde! O adamın tek derdi benmişim. Ama ben, o adamı bile tanımıyorum. Kim o? Benimle derdi ne? Sırf Vera'nın yanındayım diye mi tüm bunları yapıyor? Ben çok sıkıldım, şu halime bak! Sürekli dövülüyorum."
Çınar gözlerini kapatıp açtığında ellerini yukarı kaldırdı. "Tamam," dedi kelimesini bastırarak. "Durumunun ben de farkındayım. Ben Vera ile konuşacağım."
"Bu konudan bahsetme," dedim onu uyarırcasına.
"Pekâlâ." Mektubu elimden alıp mutfağa gitti.
Bende odaya gidip aralık bıraktığım kapıdan Vera'ya baktım. Başımı kapının yan duvarına yasladım. Elimi kapının koluna koyduğumda gıcırdamaya başladı bu sesten Vera'nın etkilendiğini gördüm, gözlerini aralayıp tekrar kapattı. Yatakta kıpırdanmaya başladığında korkuyla garip bir ses çıkardım, hemen geriye bir adım attım.
