Captured and Tainted (SERIE FEROCI 2)

Chapter Twenty-Nine

“Tangina, one hour yata akong natawa. Ang tanga ni Zak, sobra,” natatawang sabi ni Cadence sa kabilang linya. Napaismid na lang ako.

“Nagtatampo siya sa akin, niloloko ko lang naman siya, e,” nakangusong sabi ko saka napapadyak sa sahig.

“Gaga ka kasi, bakit pinaabot mo pa kasi na pumunta siya rito para ipa-hunting sa akin si rekdi kuno? Para lang siyang ewan na nagpunta sa lost and found para ipahanap ang sarili niya,” natatawa pa ring sabi ni Cadence.

“How can I make him forgive me?” I asked and bit my nail. Hindi siya lumalabas sa room niya, ipinagluto niya lang ako ng food tapos pumasok na rin agad siya sa kuwarto niya, ni hindi niya ako pinapansin.

Siguro napahiya siya dahil pinahanap niya talaga si ‘rekdi’ kuno kay Cadence kahit siya naman 'yon.

“Bakit kita tutulungan? Bahala ka sa buhay mo, matapos-tapos niyong mag-sweet moments sa harapan ko, wala kayong respeto sa single,” tila nagda-dramang sabi niya, nai-imagine ko pa na nakahawak siya sa dibdib niya at nag-e-emote.

“Hoy! Anong single ang pinagsasasabi mo riyan?!”

Natigilan ako nang makarinig ng boses ng babae sa kabilang linya. Napangiti na lang ako, siguro iyon ang girlfriend ng Cadence na 'to.

“Ay oo nga pala, girlfriend nga pala kita. Pasensya ka na ha, God bless.”

Pagkasabi ni Cadence no'n, pinatay na rin niya ang tawag. I just sighed, slumped on the bed, and stared on the ceiling. Ano ba ang dapat kong gawin para hindi na mag-inarte pa si Zak?

“Fuck,” I hissed and stood up.

Bahala siya sa buhay niya! Nilalambing ko na nga siya kanina, ayaw niya pa rin akong pansinin. Edi hindi ko na lang din siya papansinin, hindi siya kawalan!

Humiga na lang ako sa kama at pumikit, tutulugan ko na lang siya. Bahala siya, hindi niya rin naman ako matitiis. Ako matitiis ko siya kahit gaano katagal.

I tried to sleep and calm my mind, pero hindi maalis sa isip ko ang Zakarius na 'yon. I crave for his hugs and kisses. Paano niya ako nagagawang tiisin?!

Naiinis na bumangon ako at lumabas ng silid ko saka basta na lang pinasok ang kuwarto ni Zak, buti na lang hindi naka-lock. Naabutan ko siya na nakaupo sa kama niya habang nakatutok sa laptop niya, he didn't even glimpse at me. Damn him.

“Zakarius! I said sorry!” naiinis na asik ko saka lumapit sa kanya.

He's editing a movie scene in his laptop. I just rolled my eyes and sat beside him.

“Hey, talk to me. Sorry na nga, e. Ayaw mo no'n? At least ikaw ang rekdi na tinutukoy ko!”

Hindi ko alam kung bakit parang ako pa ang galit kahit ako naman ang may   kasalanan. Kasama ba 'to sa pagbubuntis ko o baka talagang maarte lang ako?

He didn't say anything. He just sighed, closed his laptop, and put it on the bedside table. Humiga na siya sa kama at nagtalukbong ng kumot. Napaismid na lang ako ngunit humiga rin sa tabi niya.

Mag-iinarte pa rin pala siya?

“Hey, my big baby,” I murmured and hugged him from behind.

Paano ko ba siya lalambingin?

“I'm sorry na, I miss you already. I miss your hugs and kisses, don't you love me anymore?” I asked and buried my face on his back and inhaled his scent.

Hindi pa rin siya nagsalita pero nararamdaman kong pinipigil niya ang paghinga niya.

“Do you still remember what I said about rekdi earlier? I told you that rekdi is the love of my life, I can't live without him... And that he's cute, handsome, and hot. Diba I told you rin na gusto kong bumuo ng family with him?”