Devils Academy [Series One] (✓)

Chapter 28

"Are you okey?" Nahawakan ni Cyrus ang magkabilang balikat ko ng ambang matutumba ako.

"May nararamdaman ka ba? Pwede ka namang di muna mag training kung masama pakiramdam mo ako na lang magsasabi kay Carter" agad naman akong umiling sa sinabi nito.

"No, I'm okey, kumirot lang ang ulo ko pero wala naman yun" kumbinsi ko sa kanya.

"Are you sure?" Tumango naman ako kaya nagpatuloy na rin kami sa paglalakad.

Hindi ko alam kung saan nanggaling ang boses na yon, wala akong nagatandaan na kakilala kong batang lalaki. I didn't have any friend before because mom is so over protected to me na hindi ako pinapalabas. Nasa loob lang ako ng mansion namin and reviewing my studies.

Mom and daddy john didn't have a child. Daddy john said that I'm enough. He treated me as his own child, his own blood, and I'm thankful of that.

But where did that voice come from? It's sounds familiar pero diko naman kilala kung kaninong boses.

"Oh we're here" nabalik naman ako sa katinuan saka inangat ang aking tingin ng mahina yong sinabi ni Cyrus.

Napatingin ako sa harap. Malalapad na likod ni Carter ang bumungad sa aking paningin.

Nakasandal ito sa isang long table. Diko naman alam kung ano ang ginagawa nya dahil nakatalikod ito sa akin.

"Oh um, I'll go ahead now" basag ni Cyrus sa katahimikan. Napatingin ako sa kanya at mahinang tumango.

Tinapik nya ako sa balikad saka naglakad na paalis. Diko naman mahanap ang dapat na sabihin. Nakatalikod lang sya at nakatayo doon. Di pinapansin ang presensya ko.

"You know what" panimula nito ng matagal na namayani ang katahimik sa aming paligid. Di parin nyako nililingon.

"A great hunter easily know his prey and ruthlessly kill them bago pa sila maatake nito" pagkatapos nyang sabihin iyon ay lumingon ito sa gawi ko.

Nakita kong may hawak syang puting tela at isang maliit na patalim. Mukhang nililinisan nya ito.

"And like a hunter I know my prey" napakabilis ng pangyayari.

Napaatras ako ng kaunti at napapikit ng mabilis nitong tinapon sa aking direksyon ang patalim.

Dahan dahan kong minulat ang aking paningin. Pinakiramdaman kung buhay pa ako.

"Pfft.." napaayos ako ng tindig ng marinig ko ang mahinang tawa nito.

"Are you crazy, you almost killed me" histerikal na sabi ko dito.

Eto ba ang training na sinasabi nya? Well it's not funny, kung magkakaharap man kami. Alam kong diko sya kaya dahil inaamin kong mas mabilis sya kung gumalaw.

He cross his hand on this chest and smirked at my reaction. Naiinis na talaga ako sa lalaking ito. Inayos ko ang aking glasses dahil medyo tumabingi ito dahil sa biglaan kong pag atras.

I frowned.

"You can deceive anyone with that face of yours."

Kumunot naman ang noo ko. Pero agad itong nawala ng isang bagay ang pumasok sa aking isipan.

'Does he know?'

Saveena.

Plese support this story till the end.

Lovelots Piechies.