Devils Academy [Series One] (✓)

Chapter 43

Isang linggo na ang lumipas bago ang huling kita ko kay Carter. Ni anino ng bwisit na lalaking yon diko na nahagilap pa. Is that his way of courting? Pag nagselos di na namamansin rather, di nagpaparamdam.

Medyo gipit din ang oras ko dahil sa exam namin, diko naman mahirap pero diko rin masasabing mali dahil about lahat sa mafia. I don't know much about mafias because I'm assassin. Diko rin naman kasi inaalam dahil marami akong pinagkakaabalahan.

"Ok that's for today, good bye class." Di na hinintay ni Ms. Estelloso ang sagot namin at agad ng naglakad palabas.

Pasalampak akong umupo sa sofa. Pumikit ako dahil nag iinit na ang aking mata dahil sa pagod. Napadilat lang ng marinig ko ang pag ring ng phone ko.

Agad ko itong kinuha sa bulsa ng blazer ko at tiningnan kung sino ang tumatawag. Napaayos ako ng upo ng makita ang pangalan nito sa screen ng phone ko.

"How's it?" Seryosong tanong ko. Ilang segundo namang natahimik ang nasa kabilang linya.

"She's the only daughter of Dixons, she's faking her identity simula pa nung pumasok sya sa Academy." Seryosong tugon nito.

'Bitch, I can't emagine she's behind all of this.'

"That's for now, Ms. Herris."

"Ok, magbantay ka na lang dyan. Make sure na dika mahuhuli, don't be stupid dahil pag nalaman to ni dad, I'll burn you to hell." I seriously said. I don't want dad to know all of this bullshits. Masyado nakong maraming nagawa kay dad, at hindi ito ang makakasira sa tiwalang binibigay nya.

"Y-Yes Ms. Herris." He stutterdly said and I ended the call. Napatingin ako sa orasan. 4:49. Not bad.

Pumasok ako sa walkin' closet at nagpalit ng damit. Pagkatapos ay lumabas ako ng room saka bumaba sa dormitory. Pumunta ako sa likod ng school at tinahak ang daan sa mansion.

I want to see him, isang linggo rin ang lumipas nung huling kita ko sa kanya. Habang naglalakad ay may nahagilap akong anino sa mula sa mga puno. Pinakiramdaman ko ang tahimik na paligid. Nararamdaman ko ang matyag nito sa akin ngunit ang hindi ko alam ay kung nasaan sya. Sampong segundo akong nakatigil lang doon at nakikiramdam ng bigla itong maglaho. Nagpalinga linga ako sa paligid. Wala namang kahina hinala.

Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad at di ko na ulit naramdaman pa yon. Derederetso akong pumasok sa mansion at si Jeff at Cy lang ang naabutan ko. Umupo rin ako sa couch doon.

"Oh, Sav nandito ka pala. Anong pakay mo?" Ngising aso nito. They already know that Carter and I have something. Ewan ko rin kung bakit iba ang naging reaksyon ni Zach ng malaman yon. Di narin nyako pinapansin. Diko na sya madalas makita at maabutan dito sa sala na nagbabasa.

"Tsk, nothing." Wala sa mood kong sabi.

"Asus, ok lang mag deny, sabihin na lang nating wala talaga." Inirapan ko na lang ito. Napatingin kami sa hagdan ng marinig namin ang yapag na nanggagaling doon. Napalingon ako sa pagbabakasakaling si Carter ngunit nakita ko ang nakapamulsang si Zach na pababa doon.

Napatigil sya ng makita ako. Nginitian ko sya ng matamis at kumaway pa ngunit agad syang tumingin sa ibang dereksyon at dumeretso sa kusina na kinakunot ng aking noo.

"Napano yon?" Tanong ko sa dalawa na ikinibit balikat lang ni Jeff.

"Nauntog ata ulo non, ilang araw na rin yang ganyan. Tuluyan na atang nabaliw." Cy said na sinabayan pa nya ng mahinang tawa.

Tumayo ako sa pagkakaupo at sumunod kay Zach sa kusina. Nakita ko itong umiinom ng tubig. Nakatalikod sa gawi ko. Dahan dahan akong lumapit sa kanya para di nyako maramdaman.

"Boo!" Malakas kong sigaw at malakas na tinapik sa magkabilang balikat. Napahalakhak ako ng makitang nabuga nya ang tubig na iniinom. Masama nyakong tiningnan pero mas natawa lang ako sa inasta nya. Ang cute nya rin pala.

"Tsk." Sabi nito saka nilagpasak ako at binalik ang pitsel sa ref. Napatigil ako sa pagtawa at sumunod sa kanya.

"Huy! Galit kaba? Sorry na. Ikaw naman kasi bat di moko pinapansin." Nakasimangot na sabi ko dito. Tahimik ito at di pinapansin ang sinabi ko. May dumaan namang isang tauhan at kinuha niya ang atensyon nito.

"Cook tinola for dinner." Sabi nito dito kaya mahina namang tumango ang tauhan saka naglakad paalis. Kinalabit ko naman si Zach.

"Huy bat nga? Nakashabu kaba? Para kang bata." Naiinis nako ah. Diko alam kung bat ko sya sinusuyo, I just feel that I have to. I considered him as my friend.

"Sino ba may sabing kausapin moko?" Usal nito pero di parin nakatingin sakin.

"No one told me but I want to talk to you because you're my friend." Diretsong sabi ko kaya napatingin ito sakin. Kita ko ang lungkot sa mata nito na agad ikinakunot ng aking noo.

"Yun lang ba ang tingin mo sakin Saveena?" I get what's his point pero di lang ako makapaniwala. I mean, I don't know that he's feeling that towards me. Pero gusto ko paring kumpirmahin.

"What do you mean?" Kunwari'y tanong ko dito. Pagak naman itong tumawa.

"Hindi mo parin ba nakukuha? I thought nerds are weird, but they are also numb. Ganon kana ba kamanhid ha? I like you--no scratch that, I love you." Saka ito lumapit sakin.

"I love you Saveena, since the first time I lay my eyes on you, I know that I love you." Napaawang ang aking bibig sa mga sinabi nito. Di pako nakakabawi sa gulat ko ng nilapat nito ang malalambot na labi sa akin.

I can't move, gusto ko syang itulak pero di kayang iproseso ng utak ko ang nangyayari. Naramdaman ko ang paggalaw ng kanyang labi kasabay ng isang boses.

"What a love birds."

Saveena.