Devils Academy [Series One] (✓)

Chapter 38

Nakatanaw lang ako sa Veranda ng kwarto ni Carter kung saan nakikita ko ang buong kagubatan. It's been 3days at nakakulong lang ako sa kwartong ito. Ayaw nyakong palabasin hanggat di nya nasisigurado ang tuluyan ko ng paggaling.

But I'm fine, I'm more than fine actually, kaya ko syang patayin para mapatunay yon. Kidding.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto kaya bumaling ako dito. Nakita ko syang pumasok, well he's the only one who's entering this room without knocking.

I frowned when he finally entered the room with his usual emotionless handsome face.

"Hanggang kailan mo ba 'ko ikukulong dito? I can't even roam around, I'm so bored na." Reklamo ko sa kanya bago padabog na pumasok sa kwarto at pabagsak na umupo sa kama. Then crossed my arms over my chest.

"How's your feeling?" Balewala nito sa sinabi ko at nakatayo lang sa tabi ng pintuan.

"How many times you asked me that question and how many times I said that I'm fine?" I'm so annoyed.

"Yeah, you're a weakling so I have to check on you if you still breathing, malala ang natamo mo sa training na yon that it might kill you. Thanks to me that I came." Napairap naman ako.

"Sino bang nagsabi sayo na pumunta ka don?" Mataray kong tanong dito.

"I already told you, ako ang magte-train sayo but you're stubborn enough." Di naman ako nakapagsalita sa sinabi nito. And yes, tinanggihan ko ang mga araw-bago ang nangyari sa training room sa school-na pinapatawag nyako para sa training ko. I don't know what's this inside me, whatever what this feeling is.

Naglakad ito papunta sa Veranda kaya sinundan ko sya ng tingin. Ilang minuto na namutawi ang katahimikan sa amin.

He has this attitude that sometimes he's serious then suddenly he'll become a stupid mother fucker who always annoy me.

Nakakapanibago ang trato nya after what happened on that garden-when he kissed me actually.

And he already admitted that he like me. And by him admitting his feeling is making me angry more. But I don't have a choice, this what I planned and I will stick to that... no matter what.

Lumapit ako sa kanya sa Veranda at nakitanaw na rin sa tinatanawan nya. Malapit ng lumubog ang araw. And I can't help but be fascinated on this view in front of me-us rather.

"You really like nature huh." Bigla nitong sabi ngunit diko parin tinatanggal ang tingin ko sa tanawin na nasa harap. Unti unti naman akong tumango.

"Obviously." Sagot ko dito.

"I want to court you." Napatigil ako sa sinabi nito saka napatingin sa kanya ngunit nakatingin lang ito sa harap. Dahan dahan nitong binaling ang tingin sakin na gulat at di parin makagalaw sa biglaang sinambit nito.

"I don't need your permission though, I'll court you." Seryosong sabi nito, nagsukatan pa kami ng tingin ngunit ako ang unang bumitaw. Napakabilis at lakas ng tibok ng puso ko. I feel like it will go out of my rib cage.

"How can you court me? I don't want you to be my trainer so we can't see each other every time." Sabi ko sa kanya.

"Why you sounds like you don't want me to court you? As far as I remembered, you're the first one who said that you have a crush on me." Panunuya nito na ikinatahimik ko. I think what I've said is a wrong move, or right? Because his falling in my trap.

"And you also forgot something. I'm the owner of the school that you're studying at so I have my way to see you." Yeah, stupid me.

Binaling ko na lang ang tingin ko sa harap. Tuluyan ng nawala ang araw at binalot ng dilim ang kagubatan. Nagsilabasan na rin ang napakaraming bituwin sa madilim na kalanginatan.

"Go down stairs and have your dinner, you feel fine as you said. I'll go now, bilisan mo kung may gagawin ka pa, wag mong pag antayin ang pagkain." Ngumuso na lang ako.

Sumunod ako ng pumasok ito sa kwarto.

"Yes dad." Napatigil ito sa paglalakad ng marinig ang sinabi ko. Napatingin ako sa kanya ng may pagtatakha. Oh yah, siguro at nagulat lang sya sa tawag ko sa kanya. I have three brothers and they're all protective kaya kapag pinapaalalahanan nila ako ay tinatawag ko silang dad because they act like one.

Narealize ko naman ang sinabi ko at babawiin ko na sana ang tinawag ko sa kanya ng isandal ako nito sa glass door ng veranda.

Napakagat ako sa aking labi dahil sa sobrang lapit ng mukha nito sa akin. Napatingin naman ito sa aking labi at hinawakan ang aking baba upang makawala ito sa pagkakakagat ko.

"You really have such a bad mouth Phrix. Call me dad again and I'll kiss you." Di naman ako makagalaw sa sinabi nito.

I stiffed when I felt his smooth lips on the side of my lips. It take 5 seconds before he walk out the room. Leaving me dumbfounded.

Yung kaninang naghuhuramento kong puso ay bumalik ulit. A very strange but wonderful feeling. More wonderful than nature.

Saveena.