Devils Academy [Series One] (✓)

Chapter 6

"Phrix." tumayo ako sa kinauupuan ko at pumunta sa long table kung saan ang mga baril na nasa harap.

I assembled the gun but I made it looks like that I don't know how to do it so it won't look so suspicious.

Tinulungan pa 'ko nung trainor kung pa'no raw iyon gawin step by step.

Nasa training room kami ngayon.

We're performing our archery , shooting and combat fighting for this week.

I'm a nerd kaya kailangan kong magpanggap na 'di marunong sa mga ganitong bagay.

It's been 3 days simula ng dumating ako dito.

And I'm living a hell life here dahil mainit ang dugo sa'kin ng lahat.

I don't know why.

But Calyyn's always there para pigilan sila, at nalaman ko rin na mataas ang pamilyang kinabibilangan niya so that's why maraming natatakot na lumapit sa kanya.

Except kay Lian dahil magkaaway talaga silang dalawa.

And Lian knows that Calyyn makes friend with me kaya mas pinag iinitan niya ako.

I pointed the gun on the target , I closed my one eye, and pulled the trigger.

Wala itong tinamaan sa kahit ano mang numero na nasa target. Ang tanging puting espasyo lang na nasa gilid nito ang tinamaan.

I looked straight on my work and looked at the trainor that looks so disappointed on me.

He tsked and called for the next performer.

At sa tatlong training na 'yon, mukhang mapupuruhan ako sa isa.

It's the combat fighting.

Lian smirked at me when she knew that I will be her duel.

"Ready to die?" She said while smirking.

This is bad, sa lahat siya ang pinaka iniiwasan ko dahil mukhang madali siyang makabasa ng kilos.

I didn't fight, I couldn't.

Sinasalag ko lang at iniiwasan ang mga tira niya.

I'm more faster that her. At 'yun ang kinaiinisan niya kaya nang makakita siya ng butas ay agad niya akong tinira do'n.

Pinilipit nito ang kamay ko at nilagay sa likod.

"You're fast but, not enough" she said with a smirk.

Narinig namin ang tunog ng pito galing sa trainor.

Pabagsak akong binitawan ni Lian, but I managed to balance myself para 'di tuluyang matumba.

She smirked before she walked out on the room.

***

"Kung ipagpapatuloy mo 'yang ginagawa mo, 'di ka magtatagal dito." napatigil ako sa pagsubo nang magsalita si Calyyn.

We're at the cafeteria dahil tapos na ang training at lunch break na din.

'Di naman ako nagsalita at pinagpatuloy ang pagkain.

I heard her sigh "I'm worried on you Sav, ayokong matulad ka sa kanya." do'n na 'ko napatingin sa kanya.

"What do you mean?" Nagtatakhang tanong ko.

Matagal lang kaming nagtitigan saka ito ngumiti sa'kin.

"Just take care of yourself." nag aalangan man ay ngumiti na lang din ako at pinagpatuloy ang pagkain.

Habang nagsasalita ang teacher sa harap ay nakatunganga lang ako sa bintana.

I'm thinking about the person that Calyyn mentioned earlier.

Hindi ito mawala sa isip ko. Marami ng namatay sa eskwelahang ito, pero may iba sa sinabi ni Calyyn.

I heard the bell rang kaya nagsitayuan naman ang buong klase. Niligpit ko na rin ang gamit ko ng makarinig ng ingay sa labas.

I saw the students running on the hallway, at 'yung iba at nakadungaw sa railings.

Lumabas ako ng room at dumungaw din para makita ang pinagkakaguluhan sa baba.

Kumunot ang noo ko nang makita kung ano ito.

Sitting on a mono block chair is a man na naliligo sa sarili nitong dugo.

But the worst is, ang mga laman loob nitong nakakalat sa grass field.

"They're back." rinig kong bulungan ng dalawang estudyanteng malapit sa'kin.

"At mas naging brutal pa sila."

I know who they are talking about, but what makes me curious is that 'they' na sinabi nila. Dahil sa pagkakaalam ko ay 'siya' lang mag isa maliban sa kanang kamay nito.

"Seems like you're not surprise." kahit na 'di ko lingunin ay kilala ko na kung kaninong boses ito nanggaling.

"They are back, pero mukhang 'di niya magugustuhan ang dadatnan niya." napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi nito.

Matamis naman niyang binaling sa'kin ang tingin at ngumiti.

"So be ready." saka ito naglakad palayo.

Napakunot ang noo ko.

At the same time ay naiinis.

Bakit ba binibitin nila 'ko sa mga pinagsasabi nila? Sa tingin ba nila madaling mag isip buong magdamag?

Ughhhh!!! This making me insane, darn it. I'm starting to feel curious about this school. Ang alam ko lang ay para talaga sa mga anak ng mafia ang school na 'to.

And my identity, nagpapanggap ako bilang ampon na anak ni tito Michael, daddy Jhon's brother.

Tinuturing din akong anak ni Tito Michael nang mamatay ang anak nitong babae, nakausap ko na rin siya sa dapat na paggamit ko ng apelyedo nya, he doesn't have any problem about it.

And the reason why I didn't use daddy Jhon's surname ay dahil masiyadong malapit silang dalawa ni Mom sa Herris at alam ng lahat that Mom is Papa's ex wife.

My daddy Jhon is Mom's second husband, I'm just 7years old nang maghiwalay si Mama and Papa. Mom took me at dinalang States kung saan niya nakilala si daddy Jhon. And I'm 15 nang malaman ko ang totoo. Mom let me go back to the Philippines after that, pero mukhang 'di nagustuhan ni Papa ang ginawa ko, he avoided me
'Di nagtagal ay nakakaya na niya akong kausapin pero tungkol lang lahat sa misyon na binibigay nya. I once disappointed him but I don't feel regret dahil ginusto ko rin namang pumunta dito na ikina-disappoint nya.

Saveena.