ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
"အချစ် ကိုယ်တို့မိဘတွေက ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကို သဘောမတူနိုင်ဘူးတဲ့ အချစ် ရယ် "
" ရင်တွေတော့ကွဲပါပြီ "
"မပူနဲ့အချစ် ကိုယ်တို့ ခိုးပြေးကြမယ်နော် "
"အင်း လာအခုပဲ ခိုးပြေးကြစို့"
Hotel ပြတင်းပေါက်မှ ခုန်ချကာ နှစ်ယောက်လုံးအပြင်ရောက်သည်။ ဘောင်းဘီနဲ့ အင်္ကျီ သေချာပြင်ဝတ်ပြီးသော် လမ်းဖြတ်ကူးလိုက်ချိန်
"ဟာ ... ဟိုမှာလာနေတာကား!!!"
ကျွီ ....ဒုန်း
နှစ်ယောက်လုံး သေသွားသည်။
နောင်ဘဝ တွေ့ပါက ပေါင်းချင်ပေါင်းမည် ။ ကွဲချင် ထပ်ကွဲမည် ။ ကျေးဇူးတင်ပါသည်။
စာရေးသူ - ဂေးတို့ရဲ့ဖခင်ကြီး ဖူဂျီတောင်ထိပ်က မျောက်မင်း
ပြီးပါပြီ ......
ဆာနေသော ဗိုက်ကို သည်းခံနေရင်း နောက်ဆုံးအပိုင်းကို တင်လိုက်ပြီး အကြောဆန့်လိုက်သည်။ပုံမှန်ဆို ဗိုက်ဆာရင် ဘယ်လိုမှ သည်းမခံနိုင်ပေမယ့် ဒီအချိန်တော့တခြားအရာတွေကို လျစ်လျူရှုနိုင်သည်။Update လုပ်ပြီးရင်လည်း ချက်ချင်းထမသွား၊ စာဖတ်တဲ့သူတွေ ကိုယ့်စာကို ဘယ်လို မှတ်ချက်ပေးမလဲဆိုတာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ထိုင်စောင့်နေတတ်မြဲ။ ဟော တက်လာပြီ တစ်ယောက်
-ဟဲ့ စောက်ကျိုးနဲ ဘယ်လိုဇာတ်သိမ်းကြီးတုံး
ပထမဆုံး မှတ်ချက်မှာတင် ရင်ဝကို ဆောင့်ကန်လိုက်သလို။ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ ပထမဆုံးဆိုတဲ့ အရာတွေက ကတောက်ကဆတ် ဖြစ်တတ်ပါတယ် ဥပမာ အချစ်ဦးလိုပေါ့။ နောက်ထပ် Reader တွေတော့ ငါထင်ထားသလို ဖြစ်မှာပါ။
-ဟားဟား .... ယုတ္တိမရှိချက်က လွန်ရောပဲ
-သူတို့နှစ်ယောက်က Hotel အပြင် လမ်းမကို ရောက်မှ ဘောင်းဘီဝတ်တာလားအော်သာ ဂျပလွတ်ရေ
-အစကတည်းက ဆဲချင်နေတာ ဇာတ်သိမ်းကျမှ အားရပါးရဆဲမယ်ဆိုပြီး အဆုံးထိ လိုက်လာခဲ့တယ် ချီးဇာတ်လမ်း ဖော်လော်မော် အယ်မှားလို့ နင်က ယောကျာ်း လေးဆိုတော့ မော်အော်လော်!
YOU ARE READING
ရာဇဝင်ထဲက Fudanshi
FantasyBL ဝတ္ထုရေးတဲ့ စာရေးဆရာတစ်ယောက်က သူဘယ်လောက်ဘဲ ကြိုးစားရေးနေပါစေ စာဖတ်သူတွေက အကြိုက်မတွေ့ဘူး။ယုတ္တိမရှိဘူးဆိုပြီး ဆိုးဝါးတဲ့ မှတ်ချက်တွေပေးတယ်။ တစ်နေ့ မခံချင်စိတ်ဖြင့် သူဘာတွေလိုအပ်နေလဲ သိရအောင် လတ်တလောရေပန်းစားနေသော နာမည်ကြီး ဝတ္ထုတစ်အုပ်ကို သွားဖတ်...
