ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာေသာ ဂီတသံလြင္လြင္ဟာ ေရာင္စံု လိုက္ကာမ်ား ဆင္ယင္ထားေသာ အေဆာင္တစ္ခု၌ ျပန႔္လြင့္ေနသည္။အထက္တန္းလႊာဟု ထင္ရေသာ သူေဌးသူႂကြယ္ တို႔ ေပ်ာ္ျမဴးရာ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္။ေသရည္နံ႔တို႔ လိႈင္လိႈင္ထေနသၫ့္ ၾကားမွ ရမၼက္ရယ္သံတခ်ိဳ႕။ မိန္းမလွေလးေတြကို အရသာခံၾကၫ့္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးေသာ ပဲြလမ္းသဘင္ကဲ့သို႔ ေဖာ္ၾကဴး၏။
ထို႔အခ်ိန္ ဂီတသံစဉ္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး အနည္းငယ္ျမင့္ေသာ စင္ေပၚက အနီေရာင္ လိုက္ကာစ တျဖည္းျဖည္းအေပၚကို လိပ္တက္သြားသည္။
"ေရႊစင္ခရမ္းေသြး ပဲေဟ့ ....! "
လိုက္ကာ ေနာက္ကေပၚလာေသာ ေျခဖ်ားကို ျမင္တာႏွင့္ ပရိသတ္ၾကား အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္းျဖစ္သြားသည္။ဝင္းမြတ္ေနေသာ ေျခဖမိုးေလးေတြေပၚမွ ခရမ္းေရာင္ ဇာခ်ည္ အုပ္မိုးကာ မပိမရိေပၚေနေသာ ေျခေခ်ာင္းသြယ္သြယ္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ဖက္ေကြးၫြတ္ကာ တစ္ဖက္ကို ေျဖာင့္တန္းထားေသာ ခရမ္းေရာင္ ဖဲသားေအာက္က ေပါင္တံ။ ေသးသြယ္တဲ့ ခါး။ရင္ဘတ္မွာ စည္းေနွာင္ထားေသာ ေရႊေရာင္အစရဲ့တင္းၾကပ္မႈျဖင့္ ေကာက္ေၾကာင္းေပၚလွေသာ ရင္ကို ေကာ့ၫြတ္၍ လက္သြယ္သြယ္တို႔က ကႀကိဳးသီေနသၫ့္ဟန္။မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ခရမ္းေရာင္ ဇာကိုရင္ဘတ္ထိ လံုေအာင္စည္းေနွာင္ထားသည္။
ေရႊအဆင္းကဲ့သို႔ ဝင္းလဲ့ေသာ အသားအရည္ကို ခရမ္းေရာင္တို႔ ဖံုးလႊမ္းထားေစေသာ နတ္မိမယ္။ေရႊစင္ခရမ္းေသြး .... ။ စင္ေအာက္မွာရိွေသာ ပုရိသအေပါင္းကို သြက္သြက္ခါေအာင္ ရူးသြားေစတာက ဝိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းရဲ့ ညို႔အား။
ဂီတသံစဉ္တိုင္း လႈပ္ရွားလိုက္တဲ့ ကကြက္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အေကာင္းဆံုးသမားေတာ္ပင္မက သိၾကားမင္းဆင္းကုရင္ေတာင္ မေပ်ာက္မယ့္ ရူးသြပ္မႈ ေရာဂါပင္။
တပ္မက္စြာ လိုခ်င္ေနၾကေသာ လူအုပ္ၾကားထဲမွာ ရာဇရိွေနသည္။သာမန္အဝတ္အစားနဲ႔ဆိုေသာ္လည္း ဘုန္းတန္ခိုးအရိွန္အဝါက မေသး။လက္ထဲကေသရည္ခြက္ကို တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီးေသာ္
YOU ARE READING
ရာဇဝင်ထဲက Fudanshi
FantasyBL ဝတ္ထုရေးတဲ့ စာရေးဆရာတစ်ယောက်က သူဘယ်လောက်ဘဲ ကြိုးစားရေးနေပါစေ စာဖတ်သူတွေက အကြိုက်မတွေ့ဘူး။ယုတ္တိမရှိဘူးဆိုပြီး ဆိုးဝါးတဲ့ မှတ်ချက်တွေပေးတယ်။ တစ်နေ့ မခံချင်စိတ်ဖြင့် သူဘာတွေလိုအပ်နေလဲ သိရအောင် လတ်တလောရေပန်းစားနေသော နာမည်ကြီး ဝတ္ထုတစ်အုပ်ကို သွားဖတ်...
