Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Alfred Tale Crosagne
* * * * *
M A R K
Makalipas ang tatlong araw ay na-discharge na rin ako sa wakas sa ospital. Napapalinga ako sa mga nagtitirikang gusali na aming nadadaanan habang tinatahak ang kahabaan ng highway.
“Ayos na ba talaga ang pakiramdam mo, Mark?” Napalingon ako sa unahan nang madinig ko ang pagtatanong ni tita Emma sa akin mula sa shotgun seat.
“Opo, tita. Siguradong-sigurado po,” pagsagot ko.
“If you want anything, Mark, don’t hesitate to approach me. Okay?” Napangti ako nang sunod na magsalita si tito Romeo mula sa driver’s seat nitong sasakyan. Napresenta siyang sunduin kami nang makalabas ako ng ospital. Nakakatuwa lang dahil sobrang bait niya sa amin ni tita. Palagi siyang nakangiti at mababakas mo sa kanya ang labis na pagmamahal para kay tita Emma.
Naging tahimik ang aming byahe kalaunan. Saglit kaming naipit sa traffic kaya naman ay inabot na kami ng pagkagat ng dilim sa daan. Makalipas ang ilang oras ay pumasok kami sa loob ng isang magarang subdivision na ipinagtaka ko. Napasulyap pa ako sa nakasulat na pangalan nitong subdivision nang makapasok kami rito.
Ilang saglit lang ay huminto kami sa tapat ng itim na gate upang hintayin ito sa pagbubukas.Nangungunot pa rin ang aking noo sa labis na pagtataka kung ano ang ginagawa namin sa lugar na ‘to.
“Tita? Ano pong ginagawa natin dito?” Hanggang sa makababa kami sa sasakyan sa harap ng isang napakarangyang puting bahay ay puno pa rin ng pagtataka ang aking isip.
May lumapit sa aming dalawang babae na mukhang kasambahay dahil sa suot nilang uniporme at kinuha ang dala-dalang bag ni tita Emma.
“Good evening po ma’am Emma,” magalang na pagbati ng may kaputiang babae kay tita taka umalis na bitbit ang bag.
“Tita?” muli kong pag-agaw ng atensyon kay tita.
“Pasensya ka na Mark kung hindi ko agad nasabi sayo ah. Niyaya na kasi ako ng tito Romeo mo na tumira sa iisang bubong.” Paliwanag niya habang hawak ang pareho kong kamay.
“Po?” Hindi pa rin masink-in sa isip ko ang ang naging paliwanag niya.
“Alam ko Mark na masyadong mabilis ang mga pangyayari pero mahal ko ang Tito Romeo mo at mahal niya rin ako. Bakit ko pa patatagalin diba?” Nanlaki ang aking mga mata nang ipakita ni tita Emma sa akin ang suot niyang singsing. Hindi lang ito basta-bastang singsing kundi sobrang napakamamahaling singsing dahil sa laki ng diyamante nito.
“He already proposed to me,” ngiting-ngiting anunsyo niya.
Napangiti ako. Masaya ako para kay Tita Emma dahil sa wakas ay natagpuan niya na rin ang lalaking para talaga sa kanya. Sa wakas ay nahanap niya na ang lalaking magbibigay sa kanya ng tunay na pagmamahal – ang magpupuno ng kakulangan sa puso ni tita.
