ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
Alfred Tale Crosagne
*****
M A R K
Mabilis kong naihanda ang mga kakailangan ko sa lulutuin. Nanginginig ang aking kamay habang sinasalin ang gatas sa blender dahil sa mabilis na kabog ng dibdib ko. Normal ang kabahan sa mga ganitong patimpalak lalong-lalo na nasa dalawampu kaming kasali. Ngayon pa lang ay naiisip ko na wala talaga akong tyansa na manalo. Sa datingan pa lang ng mga katunggali ko ay siguradong tagilid na ako. Mga nakasuot kasi ito ng mga pang-chef na kasuotan samantalang ako ay ang apron lang na nabili ni tita Emma sa Divisoria noong isang araw. Kulay pink pa. Meron lang kaming isang oras para paghandaan ang aming mga dishes. Ilang beses akong napabunga ng hangin dahil sa palagiang muntikan kong mabitawan ang sandok na pinanghahalo ko.
Pakiramdam ko ay nanghihina ako sa sobrang kaba. Saglit akong lumingon sa harapan kung saan nakaupo ngayon ang limang judges na hahatol sa aming mga niluluto, at isa na doon ang lalaking nagngangalang Alfred Tale at ang may-ari ng restaurant na pinag-applyan na si Ryuuji Kazuma. Sakto namang pagtingin niya dito ay doon din ang pagguhit ng isang ngisi sa labi ng lalaki. Hindi niya inisip na siya ang nginisian nito dahil nasa bandang gitna siya nakapwesto kung saan malayo sa mga judges. Siguro nagkataon lang ns ngumisi ito nang matuon ang tingin niya sa unahan. Ganun nga!
Pilit akong nagfocus sa aking niluluto at binalewala na lamang ang hitsura ng lalaki.
Malakas na sumigaw ang isang lalaki na nagsasabi na mero'n na lamang kaming sampung minuto upang tapusin ang aming niluluto.
"Shit." daing ko.
Dahil sa pagmamadali ay hindi ko namalayan na nahawakan ko ang kawali ng walang gamit na pot holder. Ilang beses kong hinipan ang aking daliri upang mawala ang hapdi nito.
Natapos ang isang oras at dumating na sa punto kung saan titikman na ng mga judges ang aming niluto. Medyo nahirapan ako sa pagdating sa plating dahil sa hapdi ng aking daliri. Ang mahalaga ay natapos ako sa takdang-oras.
Isa-isa nang nagsilapitan ang mga contender na hindi mo mababakas ang kaba. Sa paraan pa lang ng paghawak nila sa tray kung saan nakalagay ang plato na kanilang hinanda ay nagsusumigaw na sa pagiging kompyansa nila sa kanilang ginawa.
Mas lalong kumabog ang aking dibdib nang ako na ang pupunta sa unahan. Kahit kinakabahan ay wala akong pagdadalawang-isip na naglakad sa unahan dala ang aking hinanda.
"So, tell me about your dish." ang babaeng judge ang nagtanong sa akin na nagngangalang Victoria . Halata sa tindig nito ang pagiging maranya sa buhay. Base pa lang sa kulay itim na yumakap sa balingkinitan niyang katawan na hindi mo aakalain ang presyo hanggang sa mga kulay ginto nitong mga alahas.
