Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mark Hope Calvares
* * * * *
M A R K
"Tangna naman kumare. Ang mahal-mahal naman ng presyo ng mga isda mo. Wala na bang itatawad niyan?" malakas na bulalas ni tita Emma sa isang tindera ng mga isda. Hindi napansin ni tita ang pagtaas nito ng kilay sa kanya dahil abala ito sa pagsusuri sa isda. Halos ilapit na nga ng tita ko sa mukha niya ito upang masiguro lang na sariwa pa ito.
"Hay naku Emma! Huwag ka nang magtaka dahil wala nang mura sa panahon ngayon. Kung namamahalan ka ay sa iba ka na lang bumili..." Tahimik lamang akong napangiti sa tinuran nito. Inabala ko na lamang ang aking sarili sa pagtitingin-tingin sa kabuuan nitong palengke at hindi na pinansin ang malakas na pag-uusap ng dalawa. Hmp! Kilalang-kilala na dito si tita Emma dahil nagkaroon na kami ng pwesto dito sa palengke noon ngunit nalugi naman kalaunan kaya nagsara din agad.
Hindi magkandamayaw ang mga tindera sa pagtatawag sa tuwing may dumadaan na tao sa harap ng kanilang pwesto. Tipikal na palagi mong makikita sa lugar na ito. Napatigil ako sa pagmamasid sa palagid nang walang sabing inabot sa akin ni tita Emma ang isang plastic bag na naglalaman ng kanyang biniling isda. Hay naku! Si tita talaga, ang daming salita, bibili din naman pala. Kaagad ko itong nilagay sa loob ng kanina ko pang bibit na bayong. Nakasunod lamang ako kay tita habang tinatahak na namin ang daan palabas nitong lugar.
"Hay naku Mark! Nakakahaggard talaga ang mamalengke ng ganitong oras. Sa susunod nga, ikaw na lang ang uutusan kong mamili. Hindi kinakaya ng maganda kong kutis ang init." Likas na malakas talaga ang boses ng tita ko. Bahagya pa itong napahaplos sa kanyang medyo kaputiang balat at napapaypay pa ng kanyang kamay.
Kasalukuyan kaming naghihintay ng tricycle na masasakyan pauwi. Tirik na tirik na din kasi ang araw kaya kung makareklamo na ang tita ko ay parang masusunog siya sa sikat ng araw. Sabagay, totoo naman kasi. Kahit din naman ako ay pawis na pawis na ngunit hindi ko na lamang pinapansin. Sanayan na lang talaga.
"Mamaya nga pala pagdating natin sa bahay ay mag-igib ka. Naubos na pala yung inimbak mong tubig kagabi. Pinanligo ko."
"Opo," tipid kong turan dito.
Naging ganito na ang buhay ko nang mawalay ako sa piling ng aking mga magulang. Tanging si tita Emma lamang ang buong puso na tumanggap sa akin nang mga panahong wala na talaga akong madulugan. Ni minsan ay wala akong narinig na masasakit na salita mula sa kanya. Mabait na tao ang tita ko, kaso masyado lang talagang madaldal. Hindi na nag-asawa ang tita ko at hindi na din nagka-anak. Simple lang ang buhay na meron kami ng tita ko. Nakatira sa isang maliit na bahay at nakakakain naman kami ng tatlong beses sa isang araw. Minsan nga apat pa eh.
