Trials that We Can't Balance (Accounting Series #4)

Kabanata 4

Matapos sabihin sa 'kin ni Boss Harrold ang isang kondisyon 'kuno' niya ay literal na nalaglag ang panga ko sa gulat. Hindi ako nakasagot noong mga oras na 'yon at tulalang umalis ng Aloha. He gave me three days to think about his offer. He also said that it's a win-win situation for the both of us. Hindi ko na kakailanganin pang tumanaw ng malaking utang na loob sa kaniya...

And that made me accepted his offer without thinking twice.

"Are you sure about your decision, Maria Eloisa?" Shaeynna asked, concern was visible in her eyes.

"Hmm..." I nodded my head lazily. "Wala akong choice at saka hindi ko naman 'to gagawin para sa sarili ko."

Kean heaved a deep sigh. "Paano si Esteng? Alam ba niya?"

I nodded my head again in response. "Nasabi ko na sa kaniya kahapon. Actually, sasama nga siya sa akin mamaya papunta sa bahay ni Boss."

"Bakit kasama siya?" kuryosong tanong ni Shae.

"Taga-video," tipid kong sagot at hindi na sila muling nagsalita pa kahit kitang-kita ko sa mga mata nila na marami pa silang nais itanong.

Sa kanilang dalawa ko lang sinabi ang bagay na iyon dahil ang matinding bilin sa akin ni Boss ay huwag na huwag kong babanggitin kay Trisha ang napag-usapan naming dalawa.

Matapos ang klase ay agad akong dumiretso sa bahay para makaligo at makapagbihis ng damit. I wore white oversized t-shirt, mom jeans, and black sneaker shoes. Tinext ko si Reyster na gayak na ako at habang hinihintay siya ay nagluto muna ako ng pagkain na kakainin ng mga kapatid ko mamayang gabi. Nagwalis-walis na rin muna ako ng sahig at nagligpit ng ilang kalat.

"Nandyan ka pala 'teh..." Nilingon ko si Eunice na kalalabas lang ng kwarto at halatang kakagising lang. "Saan ka pupunta? Bihis na bihis ka, ah?" Dumiretso siya sa kusina para uminom ng tubig.

Imbis na sagutin ay sinundan ko siya para paalalahanan. "Puwede bang maglinis ka ng bahay, Eunice? Bago ka sana maglayas kasama ang mga barkada mo, sana asikasuhin mo muna 'yong iba nating kapatid at ibang gawain dito. Huwag niyo nang i-asa lahat kay Nanay dahil pagod na 'yon sa pagtra-trabaho..."

Pabagsak niyang binaba ang baso bago sarkastikong tumawa. Nakataas ang kilay niya sa 'kin nang lingunin niya 'ko. "Bakit ko naman gagawin 'yon? Sixteen years old pa lang ako... dapat nasa school ako ngayon at nag-aaral. Kung mayroon mang dapat gumawa no'n, ikaw dapat kasi ikaw ang pinaka-matanda. Ikaw ang panganay, Ate... at bilang panganay, dapat ikaw ang sumasalo sa lahat ng responsibilidad na hindi kayang gawin ni Nanay."

"Aba—"

"Huwag mong ipasa sa 'kin ang resposibilidad, Ate. Ikaw dapat ang gumagawa sa lahat! Wala ka kasing diskarte sa buhay! Kung tinanggap mo lang sana 'yong offer ni Aling Marites, edi sana nakakapag-aral—"

Hindi ko na pinatapos pa ang sinasabi niya at sinampal siya nang malakas. Alam kong nasaktan siya roon pero wala akong pakialam. Sa tatlo kong kapatid, si Eunice ang pinaka-hindi ko kasundo simula pa noong una. Iba kasi ang tabas ng dila niyan. Masiyado siyang masakit magsalita at puro sarili lang ang iniisip. Siya itong pangalawa sa panganay at inaasahan kong makakatulong para mabawasan ang mabibigat na gawain namin pero siya pa 'tong pabigat.

"Ayusin mo 'yang mga salita mo, Eunice, kung ayaw mong masaktan," mariin at seryoso kong banta sa kaniya at kitang-kita ko ang pagbakas ng takot sa mga mata niya.

Nang pumasok sa bahay ang kapatid kong si Albert kasama ang bunso naming kapatid na si Marie ay kaagad siyang tumakbo pabalik sa kwarto na umiiyak. Padabog pa niyang sinara ang pinto kaya napailing na lang ako.

Batid ko ang nagtatakang tingin ni Albert ay hindi na siya nagtanong pa dahil alam kong may ideya na siya kung ano na namang pinag-awayan namin.

Nang dumating si Reyster ay agad kong kinalma at inayos ang sarili ko. Pinaalalahanan ko si Albert tungkol sa mga gawaing bahay bago kami tuluyang umalis. Sinabi ko rin sa kaniya na huwag na akong hintayin pa ni Nanay mamayang gabi dahil baka sobrang late na ako makauwi.