🅒︎🅡︎🅘︎🅜︎🅘︎🅝︎🅐︎🅛︎ 🔥🔞🔥[Completed]

24

Unicode

ညမိုးချုပ်တဲ့အထိ အရက်တွေဆက်တိုက်သောက်ပြီး ပင်လယ်ကြီးရဲ့ရှေ့မှာ ငူငူငိုင်ငိုင်ထိုင်နေတဲ့ ​ရှောင်းကျန့်ကို တောက်လျှောက်ဖုန်းတွေခေါ်နေတဲ့ ဟုန်ပေါင်း.....။

မကိုင်ဘဲ လွှတ်ထားချင်ပေမဲ့ ဒီအချိန်မှာတော့ သူသေချာပေါက် တစ်ယောက်ယောက်ကို ရင်ဖွင့်မှရတော့မယ်။

"ဟယ်လို....ဟုန်ပေါင်း"

"ရှောင်းကျန့် ငါမင်းကို တောက်လျှောက်ဖုန်းခေါ်နေတာ ဘာလို့မကိုင်တာလဲ... "

"ဟုန်ပေါင်း....ငါ.....ငါ"

"ရှောင်းကျန့်..... ​ရှောင်းကျန့် မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား... ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဟမ်.... ငါ့ကိုပြော မင်းအခုဘယ်မှာလဲ"

"မြို့အပြင်က.... မြို့အပြင်ကပင်လယ်ဘက်မှာ"

"ဟာ.... ဒီအချိန်ကြီးကွာ မင်းစောင့်နေနော် ငါချက်ချင်းလာခဲ့မယ်"

ဟုန်ပေါင်း ​ရှောင်းကျန့်ကို ဘယ်လောက်ထိစိတ်ပူနေလဲဆိုတာ ဖုန်းထဲကအသံကသက်သေ..... ။

ဘယ်လိုအရှိန်နဲ့ လာလိုက်လဲမသိပေမဲ့ အချိန် ခဏလေးအတွင်းမှာဘဲ ရှောင်းကျန့်ဆီရောက်လာခဲ့တယ်။

"ရှောင်းကျန့်"

"ဟုန်ပေါင်း"

ဆောင်းရာသီရဲ့ ညဘက်ဖြစ်ရုံမက ပင်လယ်ကလေအရှိန်နဲ့ ရှောင်းကျန့်အေးနေမယ်ဆိုတာ ဟုန်ပေါင်းသိသည်။ သူဝတ်လာတဲ့ ကုတ်ကိုချွတ်ပြီး ရှောင်းကျန့် ကိုယ်ပေါ် ခြုံပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတာနဲ့ ရင်ခွင်ထဲပါတစ်ခါတည်းပွေ့ဖက်ထားရင်း....။

"မင်းအသားတွေအေးစက်နေတာဘဲ.... အရမ်းအေးနေတယ် မဟုတ်လား ငါခဏဖက်ထားပေးမယ်နော်"

ရှောင်းကျန့်မူးမူးနဲ့ ဟုန်ပေါင်းကိုဖက်ပြီး အစွမ်းကုန်အော်ငိုနေတော့တယ်။

"ဟုန်ပေါင်း....ငါ....ငါမင်းပြောတာကိုလေ...အရင်ထဲက နားထောင်ပြီး....သတိထားသင့်တယ်... ခုတော့...."

"မငိုပါနဲ့ ရှောင်းကျန့်ရယ်.... မငိုပါနဲ့ မင်းငိုရင်ငါမခံစားနိုင်လို့ပါ"

ဟုန်ပေါင်း ရှောင်းကျန့်ကို ဖက်လျက်သားနဲ့ပင် မျက်လုံးမှာလည်း မျက်ရည်စများ စို့နင့်လျှက်။