Chapter 22

2.7K 83 26
                                    

Mabilis kong tinapos ang pagbibihis para masagot ang pag-ingay ng selpon ko. I quickly accepted the call as soon as I saw it's mom.

"Anak!"

I smiled. We always have the time to check on each other, we never missed it. I was very happy too knowing that my dad's condition were far from danger now. Pumwesto ako sa may lamesa at ipinuwesto ang selpon paharap sa akin.

"Mama," bati ko. Tinignan ko ang paligid niya mula sa video call, "Si papa?"

She chuckled, "Nag-eexercise sa labas!"

Tumango ako, doon pa rin sila nakatira sa ibang bansa. Kung gaano na sila katagal doon ay halos kasing tagal ko na ring mag-isang paninirahan dito.

Well, I'm not alone... but I'm longing.

Mula sa natutuwang pagbati ni mama ay unti-unting nagbago ang kanyang ekspresyon, I felt a sudden change in my system too.

She faked a cough, "Anak, we're sorry if we can't attend your graduation...sana mag-usap na kayo ng asawa mo," marahan ngunit sapat na para mabigla ako.

They never really knew what's the exact reason kung bakit... narito ako at wala sa tabi niya. Nagpapasalamat ako dahil hindi na nila inusisa pa nang maintindihan nilang ayaw ko pag-usapan iyon. They always try to get into the topic about my husband but I have always been dodging it.

Kumuha ako ng libro na kunwaring babasahin, "Ayos lang kung wala kayo rito," I answered. "I know you still supported me anyway," dagdag ko. Hindi na gustong pag-usapan pa ang mga susunod na patungkol doon.

We ended the call with a slight uneasiness, but I'm still thankful my mom didn't try to pry more. Hindi lang ako handa pag-usapan dahil mismo ako ay hindi ko rin alam.

I stared at my wedding ring and bitterly smiled. We're months close to our wedding anniversary again, will I get another greet? That means, another year will he get ignored. I maybe rude for not greeting his back but I can't just do it...

Napapikit ako.

'Happy anniversary, baby. I miss you, come back...'

My heart suddenly wanted to jump out of my chest with an unexpected message I have received. I bit my lip because of the sudden thoughts entering my mind again.

Ibinaba ko sa kama ang selpon at saglit na pinagkatitigan ang wedding photo namin sa gilid ng kama. I miss him too, kaunti na lang aayaw na ako at babalik...

I sighed and contemplatingly went to my car. Ilang sandali ay nakikita ko na lamang na papunta na ako sa kanya, maybe I just need to hear it from him at baka tuluyan na akong bumalik. I don't know why.

Nanatili ako sa loob ng kotse para pag-isipan ang gagawin kong pagpapakita. I wanted to surprise him at least, wala akong ideya pero bahala na.

I carefully got outside my car, napapagod na ako sa haba ng biyahe. Not to mention, being the driver for hours. Inaantok na ako but if there's  someone who would have the power to get my attention, It's him.

It's my husband.

My smile didn't make it to my eyes as I saw him leaving the company with a woman, hindi si Megan...

Hindi ko na tinuloy ang paglabas at marahang bumalik sa loob ng sasakyan, kahit gaano pala talaga kasakit makita pipiliin mo pa ring pagmasdan. I've never seen him laugh this way, parang modelo rin iyong kasama niya kahit gusto kong isipin na baka pinsan lang niya... hindi ko siya nakita noong kasal, ang ganyang mukha pa naman ay tatak sa isip mo.

Free the real feels (Completed)Where stories live. Discover now