The Mafia Boss: Terrence Jude Alvarez (COMPLETED)

Chapter 10

Esha POV

NAGISING ako dahil sa isang sigawan. Iminulat ko ang aking mga mata. Nagtatalo palanang kambal ko.

"I know that tatay is here kagabi. Kenzo!" sigaw ng anak kong babae.

"It was just your imagination. Tatay is not here. He work from a far, that what Tito Earl told us." sagot ng kakambal nito. Tinalikuran ni Kenzo ang kapatid nito.

"I know siya iyon. 'Di ko iyon imagination. I saw him. He is here, he visit us. 'Cause he love us." Nagsisimula ng manubig ang mga mata nito, na anumang oras ay iiyak na ito.

"He doesn't. He didn't love us. Sa katunayan nga. Itinatangi niya tayo. Hindi niya tayo tanggap." seryosong sambit ng anak kong lalaki.

"Your lying." umiiyak na sambit ng anak kong babae. "He love us." hagulhol nitong sabi.

"That's enough!" saway ko sa kanila.

"Nanay!" umiiyak nitong sumbong sa akin. "Di ba nay, tatay love us, di ba? Nagwowork lang siya sa malayo!" humihikbi na sabi ni Nichole sa akin.

I just hug her. Di ko alam ang isasagot ko. Dahil sa oras na nagtatanong sila. Si Earl ang sumasagot sa kanila.

"Ganito na lang baby girl. Mamasyal na lang tayo. It's just okay!" Paglilihis ko sa tanong ng anak ko.

Tinignan niya ako. Napa buntong-hininga ito. "Okay po." matamlay nitong sabi. Tinignan ko si Kenzo. Umiwas naman ito ng tingin.

Alam kung galit ito sa ama nito. Di ko alam kung bakit ito galit, kahit di pa namin ito nakikilala ay malaki na ang galit ni Kenzo dito.

"Go get dress." tulak ko sa anak kong babae. Nang makaalis na ito ay agad kong kinuha ang pansin ni Kenzo.

"Come here baby!" tawag ko dito.

Nag atubili itong lumapit sa akin. Nagdadalawang isip. Pero kalaunan ay lumapit ito sa akin.

"Sit down!" I tap the side of the bed. Umupo naman ito.

"Saan galing iyong sinabi mo kay Nichole, at pati kapatid mo ay inaway mo."

Tahimik lang ito. "Kenzo." tawag ko muli dito.

Napa buntong-hininga ito. "I saw tatay, kagabi 'nay." mahinang bulong nito.

Nakakunot ang noo ko. "Paano?"

"He stared at you that night. But, he deny us. He deny me and Nichole. He said, sabi niya di kami galing sa kanya." May bahid na lungkot sa boses nito. Alam ko nasasaktan ang anak ko.

Naguguluhan man ay nanatili akong tahimik. "Papaano mong nasasabi na si tatay mo iyon?!" tanong ko sa kanya.

"I saw him in the picture. Si Tito Earl ang nagpakita sa amin ng picture ni tatay. Kaya galit na galit ako sa kanya. I told him, na pag dumating ang araw na kikilalanin na niya kami, baka iyon din ang araw na di ko namin siya kilalanin." malungkot nitong sabi sa akin.

"Don't say that!" Agap kong sabi dito, sabay yakap dito. "Hindi mo dapat sinasabi iyon Kenzo. Di magandang salita iyon!"

Tiningala niya ako. "Pero nasasaktan ako nanay. Di lang po ako, pati kakambal ko. Nasasaktan ako, to the point na ayaw ko na siya maging tatay." inilayo ko siya ng kaunti sa akin. Nakatingala ito. May luha sa mga mata nito. Naawa ako sa mga anak ko. I know they are longing for their father, but I don't know who he is. Hindi ko siya kilala. Di ko nga alam kung anak ba sila ng asawa ko kuno. Lalo na bago ako maaksidente ay may nagawa akong kasalanan. Ayaw kung nasasaktan ang mga anak ko.

"Nay, uwi na lang tayo doon sa atin. Doon okay tayo. Masaya naman tayo doon. Di gaya dito, malungkot!" umiwas ito ng tingin sa akin.

"'Di pwede anak. Dito ligtas tayo." sambit ko dito. Tinignan niya ako, na para bang mag mali akong ginawa.