KIVIRCIK | Tamamlandı

7.BÖLÜM

Dünya gerçekten de çok küçük bir yerdi.
Yüzünü bir daha asla görmek istemeyeceğiniz insanları, yarın karşınızda bulabilirdiniz.

"Abla, iyi misin?" diyen Ege'ye;

"Ege başka bir yere gideli- diyecekken çok geç kalmıştım.

"Bak, bak, bak ,kim varmış burada. Bu bizim eski kuzen değil mi? Ve seninde eski kardeşin ve kuzenlerin Aslı?"

Aklıma gelen anılar ile gözlerim doldu.

~Ceylan 13 yaşında~

Genç kız okuldan gelmişti. Evin kapısını, titrek ve soğuk elleri ile çaldı.Ailesi neden geç kaldığını bile sormadan onu dövebilirdi.
O sadece yolda duran, soğuk ve donmak üzere olan köpeği, görevini yapıp veterinere götürmüştü.

Kapının açılması ile düşüncelerinden sıyrıldı. İçeride halası ve çocukları vardı.
Biri 16 yaşında bir erkek, diğeri 15 yaşında bir kızdı.

Kız içeri girdiğinde, ona bakan yüzler ile suratını buruşturmamak için zor durdu.

Odasına gidecekken arkasından gelen annesi tiz sesi ile konuştu;

"Hadi Ceylan Ferit ağabeyinide al odana gidin."

Genç kız bunu her ne kadar istemesede. Annesinin ses tonu ve babasının bakışlarına daha fazla maruz kalmamak için kabul etti.

İçeri girdiklerinde Ferit kapıyı kapattı.Ve kıza doğru ilerlemeye başladı.
Genç kız, ne yapıyorsun? diye sorsa bile umurunda değil di.

Bir anda genç kızı yatağa fırlatması ile genç kız ne yapacağını şaşırdı.
Bir anda eline geçen yanda ki vazoyu Ferit'in kafasında patlattı.

O gün vücudunun her yerini,derisi soyulana kadar keselemişti.

Babası ise genç kıza o gün öyle bir şekilde vurmuştu ki, genç kız ölse bu acıyı unutmazdı,unutamazdı....

Ve vücudunda ki izler derisini koparsada geçmezdi...

-Şimdi ki zaman-

Ferit şuan bana bakıp sırıtıyordu.
Kartal ağabey oldukça sinirli görünüyordu.
Dolu gözlerim ile ona baktım;

"Kartal ağabey buradan gidebilirmiyiz?"

Ağabey dememle bana bakmıştı.

Sert yüzünde ufak bir tebessüm belirdi.

"A a! hadi ama Ceylaan ben seni çok özledim."

diyen Ferit ile tırnaklarımı elime geçirdim.

"Gidelim" diyen Kartal ağabey ile ayağa kalktık.Arkamdan gelen sesle ağzımdan bir hıçkırık kaçmıştı,ve göz yaşlarım birer birer akmaya başlamıştı.

"Hadi ama Ceylan, eskiden olsa hiç de gitmek falan istemezdin!"

Arkamı dönmeden gözyaşları içinde koşmaya başladım.

Yalan söylüyordu! Ben öyle bir şey falan yapmamıştım. Karşı çıkmıştım bir kere!

Arkamdan ayak sesleri geliyordu.

Bir anda kolumdan tutulmam ile durdum.

"Abla iyi misin? Ne olur ağlama o it için, ne olur?"

"Eg- Ege yemi-yemin ederim ben hep onlardan nefret ettim. Yaklaşmadım bile yanlarına.Yalan söylüyor !izin vermedim ben ona ,inan bana ne olur o aile inanmadı sen inan ne olur!"