KIVIRCIK | Tamamlandı

14. BÖLÜM

Ceylan'ın ağzından

"Ah!"

Kolum oldukça acıyordu fakat ben alışıktım acıya. Buğra veledi ise şaşkın bir şekilde koluma bakıyordu.

Diğerlerinin telaşlı sesi kulağıma geliyordu.

Onları pek takmadım.

Arabaya bindikten sonra,araba ilerlemeye başladı. Şoför koltuğunda Cem ağabey vardı. En azından ismini biliyordum.

Kara kolumu eline alıp,bir bana bir de koluma bakıyordu.

"Hastaneye sür Cem!"

Kara'nın telaşlı sesi ile kaşlarım alayla yukarıya doğru kalkmıştı. Kolumu hızla Kara'dan çekerek konuşmaya başladım.

"Gerek yok. Acımıyor, sıyırdı sadece."

Gökay'da şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.O da itiraz edecekken, ben bir kez daha konuştum.

"Şuradan bir an önce kurtulmak istiyorum. Bizi,kim,neden? Kaçırdı gibi soruları sonraya bırakıyorum. Güvenli olan bir yere gidelim ve son kez diyorum. Benim. Canım. Acımıyor."

"Tamam. Bizim eve sürüyorum. Eve doktor çağırırız."
Diyerek konuyu kapatmıştı Cem ağabey.

Arkamızdan silah sesleri gelmeye başlamasıyla hızlanmıştı. Bir süre sonra silah sesleri azalmıştı.

••••••••••••

Araba durduğunda,yine oldukça büyük bir eve gelmiştik. Kara bir anda beni kucağına aldı ve eve doğru ilerlemeye başladı.

"Kara, bırak beni yürümeyi biliyorum. Ne bu telaşlı gibi davranmalar falan?"

Beni takmayıp eve doğru ilerlemeye devam etti.

Ege'nin ağzından devam

Esat ağabeyimin sorusu ile babam,annem ve ben daha çok ağlamaya başladık.

Kaner ağabeyim konuştu bu sefer;

"Sizin, biz buraya geldiğimizden beri bahsettiğiniz şey bu muydu?"

Sesi oldukça üzgün geliyordu.

Daha fazla dayanamadım ve elimde çizimle ablamın odasına doğru ilerledim.

"Ablam,özür dilerim. Çok özür dilerim. Yemin ederim kalbini kırmak istemedim. Lütfen aç kapıyı."

Bir kaç dakika beklememe rağmen kapıyı açan olmamıştı. Kapının koluna elimi koyup açmaya çalışmıştım fakat açılmamıştı.

Kapı kilitliydi.....

Kendine zarar vermiş olamazdı değil mi? Hayır, hayır! O cesur biriydi. Fakat yine de bu düşünce beynimi yiyordu.

Kapıya bir kaç kez vurup ,bağırmaya başladım bu sefer.

"ABLA! ABLA! KAPIYI AÇ LÜTFEN!"

Babam ve ağabeyimler gelmişti yanıma. Babamın sorusu ile konuşmaya başladım.

"Ne oluyor oğlum?"

"Baba ablam kapıyı açmıyor. Bir kaç dakikadan beri buradayım. Ya kendine zarar ver-verdiyse?"

Sesim titremeye başlamıştı.

Kaner ağabeyim hızla kapıya, koluyla vurmaya başladı.

Esat ağabeyim yanıma gelip,bana sarılmış sırtımı sıvazlıyordu.