Acıları henüz çok yeniydi.
Asla eskimezdi ki zaten.
Hep yenileri açılırdı yerine.
Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o.
Acılar, ağrılar ve gözyaşları...
Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına?
Bir ayna kaç defa kırılabilirdi?
Bir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bunlar görünenler. Bir de görünmeyen yaralar var."
🍓🍓🐻 ••••
Müzik kutusu...
Müzik kutusunun yanında duran, küçük kolu çevirmek için elimi uzattım. Bir kaç kez döndürdüğüm halde ses çıkmamıştı. Bozuk olmalı diye düşündüm. Avucumdan biraz daha büyük bir şeydi zaten. Kahverengi tonlardan oluşuyordu. Üzerinde küçük bir ayı figürü vardı.
Başka bulacağım bir şey olmadığı anlayınca evden çıktım. Hafif tozlar olduğu için bir kaç kez öksürdüm.
Daha sonra da geldiğim yerden dışarı çıktım. Boş sokakların içinde öylece yürümeye başladım. Geldiğim yoldan geriye doğru....
Kulaklıklarım kapüşonlunun cebinde duruyordu. Elimde ki müzik kutusunu herhangi bir tamirciye verip düzeltebilirdim. Bu eski görünümlü hâli açıkçası çok hoştu. Gizemli görünüşü beni heyecanlandırıyordu. Nasıl bir müzik çıkacaktı acaba içinden?
Kendi mi korku filminde gibi hissetmem normal mi?
Bir kaç adım daha ilerledikten sonra, bağırış sesleri ile durdum. Yine neye bulaşacaktım acaba? Sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başladım. Sokak boyu ilerledikten sonra durdum. Hemen, bulunduğum duvarın yanından eğildim. Bir kaç çocuk, -ki sayıları 9-10 civarı- iki tane erkeği dövüyordu.
Tamam buna karşı koymam lazımdı. Ama kimin haklı olduğunu bile bilmiyordum. Dövdükleri çocukların yüzü görünmüyordu. Çocuklar karşı koymaya çalışsa bile inadına daha sert vuruyorlardı.
Öylece ortaya atlayamayacağına göre düşün Ceylan. Polisi arasam? Hayır bu olmaz, gelmeleri çok uzun sürer ve ben bu işe bulaşmak istemiyorum. Polis sesi! Evet, bu olabilirdi.
Hızla internetten polis siren sesinin olduğu bir video açtım. Sesi son hâle getirerek duvarın arkasına yaslandım.
Umarım anlamazlardı.
Daha sonra bir kaç ses duydum.
"Ulan, polise kim haber verdi!"
"Ağabey ne yapacağız?"
"Kaçacağız lan hadi!"
"Ben bu polise haber vereni bir bulayım var yaa!"
Gülmemek için dudaklarımı dişledim. Az önce ki korkak Ceylan'a ne oldu inanın bilmiyorum. Ama bu oyunuma kanmaları beni oldukça sevindirdi. Hem polis falan da yoktu ki! Yanımda bir kaç gölge hissetmem ile duvara biraz daha sindim.
Daha sonra ayak sesleri duydum. Ayak sesleri kesildikten sonra derin bir nefes alarak yavaşça çıktım. Yine, yanda bulunan çocuklara bakmak için kafamı uzattım.
Gördüğüm yüzler ile gözlerim kocaman açıldı. Telaşla yanlarına koştum Gökay ve Berkay'ın.
Gökay'ın yüzü kan içindeydi. Berkay daha iyiydi ona göre. Gözlerim dolmuştu, Gökay'ın yüzünü ellerimin içine aldım.
