KIVIRCIK | Tamamlandı

11. BÖLÜM

Lan!

"Bülbül ne amk!" diyen Berkay kesinlikle haklıydı.

"Peh,siz ne anlarsınız be!"

Daha sonra bir kırtasiyeden içeri girmiştik. Öyle büyük bir yer değildi. Tek tük insan vardı. Hafifte loş bir ışık...

Bir kaç defter,kalem aldıktan sonra ,aklıma gelen şey ile durdum.

Buraya geldiğimden beri çizim yapmıyordum. Kimsenin haberi yoktu çizim yaptığımdan.

Oysa ki ben,beni tanımayan insanları bile çizerdim.

Her hatırayı günlüklerime yazarak değil ,çizerek anlatırdım.

Geldiğimiz kırtasiye gerçekten çok hoştu.

Diğerlerinin yanından ayrılarak,çizim malzemeleri olan yere gittim.

Biraz ,suluboya ve çizim kalemi aldıktan sonra çizim defterleri olan yere gittim.
Siyah,telsiz olan defter oldukça güzeldi.
Yanım da getirdiğim para yetiyordu. Defteri elime alıp sayfalarını karıştırdım. O defter sayfası kokusunu içime çektim. Suluboya yapmayı çok sevdiğim halde,suluboya defteri kullanmazdım. Sayfaların kırışması çok hoşuma giderdi. Düz sayfaları olan defterin,kırışık sayfaları olması ,anılarımın olduğunu gösterirdi.
Anılarımın beni de o sayfalar gibi,hem yıpratıp,hem de renklendirdiğini düşünürdüm.

Yanımdan bir kadın sesi geldiğinde oraya doğru çevirdim,bakışlarımı.

"Merhaba güzel kızım.Çizim yapmayı seviyorsun anlaşılan."

"Evet, efendim. Siz de çizim yapıyorsunuz galiba?"

Dediğimde yüzünde acı bir tebessüm oluştu. Üzerinde kahverengi bir ceket vardı.Tahminimce 50'li yaşlardaydı. Fakat buna rağmen çok şıktı.Bembeyaz saçları onu daha da güzel yapıyordu.Hafif kiloluydu. Yeşil gözleri ise sanki bir genç gibi pırıl pırıldı.

Onu süzmeyi,sözleri ile kestim.

"Ben müzikle uğraşıyorum kızım.Ama rahmetli eşim pek severdi."

"Başınız sağolsun efendim.Ben.. bilmiyordum,kusura bakmayın.Size de acınızı tazelettim."

"Ne kusuru yavrum. Bana efendim deme hem. Sevgi anne derler bana."

Aklıma kırtasiyenin adı geldi.

Sevgi kırtasiye

Bu mağazanın sahibi miydi yoksa bu kadın?

Bir süre sonra ,Ceylan diye sesleri duymamla karşımda ki kadına baktım.

"Şey ,Sevgi anne arkadaşlarım beni çağırıyorda,benim gitmem lazım."

"Tabii ki kızım.Her zaman beklerim seni buraya. Buradayım ben her zaman. Senin gibi ince ruhlu sanatseverler pek kalmadı artık.Mutlaka gel güzel kızım."

"Mutlaka gelirim Sevgi anne. Ben Ceylan bu arada. Artık gideyim ben sağlıcakla kalın."

Diyerek bizimkilerin yanına gitmiştim.

"Neredesin benim bülbülüm?" diyerek ,garip hareketler yapan Gökay'ı beklemiyordum.

"Buradayım Gökay abartma."

"Abla neredesin sen ya,hem elinde ki ne?

"Çizim defterlerine baktım.Buraya geldiğimden beri yapamadım hiç bir şey."

"Oha! hep çizim yapan bir arkadaşım olsun isterdim."

"Ulan, Buğra ağabey var ya!" Demişti Kaner ,Gökay'a cevap olarak.Bahsettiği diğer ağabeyleriydi galiba. Onları hâlâ kabullenmemiştim.
Hem onlar beni kabul etmişti sanki!