30. BÖLÜM

36K 2.4K 1.3K
                                    

En sevdiğiniz kitap?








Sabah

Çalan telefon sesi ile elimi sağa doğru uzattım. Dün gece yatağım kırıldıktan sonra -evet kırıldı- oldukça büyük, içinde yatak olmayan bir odaya geçmiştik. Yere yorganlarımızın hepsini atıp koca bir yer yatağı yapmıştık. Etrafım o kadar kalabalıktı ki şuan nefes alamadığımı hissediyordum. Uzattığım elimi geriye doğru çektim hemen. Kimse uyanmadığına göre henüz erken olmalıydı.

Seslere karşı bu kadar duyarlı olmama lanet ettim.

Ayak uçlarımızda duran telefonlara baktığımda benimkinin çaldığını gördüm.

Kim arardı ki beni bu saatte?

Arayan kişiye baktığımda 'Buse' yazdığını gördüm. Buse'yi kaydedecek bir şey bulamamıştım ne yapayım yani? Hızla aramayı açtığımda gelen titrek ve ağlamaklı ses içimin burkulmasına neden olmuştu. "Ceylan'ım" dediğinde, hızla, zar zor yer yatağının içinden çıktım.

"Buse iyi misin sen?"

"Değilim Ceylan'ım. Hiç iyi değilim." Dediğinde kaşlarımı çattım. Bir yandanda odadan çıkıyordum.

"Neredesin sen? Geliyorum!" Telaşlı sesim ile daha çok ağlamaya başladı.

"K-Konum atıyorum lütfen gel kardeşim."

Kardeşim demesi ile benim de gözlerim doldu. Hızla üstümü değiştirmek için odama geçtim. Üzerime siyah bir sweatshirt ve pantolon giyip çıktım. Telefonumun kılıfının içinde bir miktar para vardı zaten.

Aşağıya inip kapıyı açtığımda orada ki korumalar bana doğru döndü. Beni gören 1.90 boylarında, oldukça uzun adam kaşlarını çatarak konuşmaya başladı. Konuşurken bana değil yere bakıyordu.

"Ceylan Hanım nereye gidiyorsunuz? Babanız, Behram Bey'in haberi var mı?"

Bir de bunlarla uğraşamazdım. Ama yalanda söyleyemezdim ki. Taksi falan da bulmaya uğraşamazdım şimdi.

"Henüz haber veremedim fakat işim acil. Beni siz bırakabilir misiniz?"

En doğrusu buydu şuan söylemem gerekenlerin.

"Ben Behram Bey'e sorayım efend-"

"Hayır hayır! Gerçekten işim acil. Benimle siz de gelirsiniz zaten."

İstemeyerekte olsa zar zor kabul ettirdim. Daha sonra hızla gösterdiği arabaya doğru ilerlemeye başladım. Bindikten sonra konumu korumaya gösterdim ve ilerlemeye başladık.

Büyük, lüks bir evin önünde durmuştu araba. Korumanın beni beklemesini söyleyerek evin kapısına doğru gittim. Ben daha kapıyı çalmadan kapı Buse tarafından açıldı. Ve bir anda onun kollarında buldum kendimi.

KIVIRCIK | TamamlandıOù les histoires vivent. Découvrez maintenant