ATEŞHAN(KAĞITÇI GÜZELİ)

24. BÖLÜM 2.KISIM

..kokun gitti sen gittin

 sonra baktım sensizlik olmuş.. her şey,her yer.

^^

"Ben güzel değil miyim anne? Hıh duyamadım seni.. Benim gözlerim yanaklarım güzel değil mi? Mahalledekiler çirkin olduğum için sizin gittiğinizi söylüyor ama siz hiç geldiniz mi anne? Gitmeniz için ilk önce gelmeniz gerekmez mi?" 

Terliyordum hatta cayır cayır yanıyordu içim. Sığamıyordum hiçbir yere sanki dünya küçülmüştü de istemiyordu içinde beni.

"Sahi anne ne demek anne? Mahalledeki burnunda kocaman ben olan teyze dedi ki sen en çok kalbimdeymişsin uzaktan da olsa beni korurmuşsun. Doğru mu anne? Yurttan kovulurken, sokakta kalırken de korudun mu beni anne? Sayısız kez dövülüp dışlanırken de korudun mu beni?"

Ağlıyordum sanki ama hissetmiyordum vücudumda öyle bir acı vardı ki ruhum acıyordu resmen. 

"Ecran bebeğim burdayım sakin ol!" uzaktan gelen Ateşhanın sesine odaklanamıyordum. Kalbimin gümbürtüsü kulaklarımda çınlıyordu.

"Ecran güzelim kendine gel!" sarsılıyordum, eller yanaklarımda alnımda dolaşıyor acımı hafifletiyordu.

"Uykunda ağlayacak kadar ne yaşattılar sana be güzelim. Burdayım ben hadi uyan artık"

alnımda hissettiğim soğuk dudaklarla sıçrayarak gözlerimi açtım. 

Kanım deli gibi vücudumda akıyor nabzım vücudumu zorluyordu. Ateşhanın kollarını sıkıca tutmuş sıkarken sarılıyorduk saçımı okşuyor sakinleşmem için güzel şeyler fısıldıyordu.

"Şşşş geçti bebeğim geçti. sakin ol güvendesin. Burdayım, burdasın, iyisin."

Ilık nefesi saçlarımı yalarken biraz daha sokuldum güven saçan kollarına. Doğduğu andan beri azıcık bile sevgi görmemiş birine ne de güzel geliyordu bu sıcaklık.

Ateşhan beni kendinden azıcık uzaklaştırıp gözlerime bakarken o kadar sevgi dolu ve güzeldi ki ağlamak istiyordum. Yaşamadıklarıma yaşayamadıklarıma her şeye hepsine..

"Ecran iyi misin? dur sana su vereyim." iyi miydim bilmiyorum ama bu adam bana ismimle mi seslenmişti yoksa ben mi sağır olmuştum. 

Yüzümü buruştururken alnımdaki terimi siliyordum. Bu durum gece gece sinirimi bozmuştu.

"Benim adım güzelim değil miydi? Şimdi durup dururken ne değişti ki? Zaten kabus görmüşüm birde sen geliyorsun üstüme gece gece" ecran iyi misin? adam alt tarafı isminle sesledi banane seslenmeseydi.

Ateşhan tek eliyle tuttuğu bardakla yatakta bağdaş kurmuş bana bakıyordu. Şaşkın ne diyeceğini bilmiyormuş gibiydi.

"Ben sadece seni öyle görünce endişelendim güzelim benim" uzattığı bardağı alırken yumuşak sesi sakinleştirici etkisi görüyordu. Yatak çöktüğünde bardağı kafama dikmiştim sağlam olan eliyle saçlarımı okşuyordu. Biraz daha ona sokuldum. Onu böyle görünce içim cız ediyordu. Elini kullanamaması yürüyüşündeki aksaklık kalbimi titretiyordu. İki elimle belini sıkı sıkı sarıyordum. Ateşhanda karşılık veriyor gecenin sessizliğini dinliyorduk.

İnsanoğlu kaybetmeyince varlığının kıymetini bilmezmiş, hor davranıp kırıp üzermiş ya ah ne bencilce bir yaklaşımdı. Belki yüzünü bir daha göremeyeceğimiz sesini duyup kokusunu soluyamayacağımız kişilerin kıymetini bilmeliydik bu dünya kırmak ve üzmek için o kadar kısa ve boştu ki.... 

Yanımdaki gönlü güzel adamla bunu daha iyi anlıyordum. 

"Ne düşünüyorsun yavrum?" diye fısıldadı ateşhan. Ondan başka ne düşünebilirdimki? Bu kimsesiz hayatımda tek kimsemden başka ne düşünebilirdim?