ATEŞHAN(KAĞITÇI GÜZELİ)

4.BÖLÜM

Kollarına yığılan genç kızla biran ne yapacağını şaşırdı Ateşhan. Neden bayılmıştı ki? Daha cezalandırma kısmına geçmemişti bile. Kafasını tuttuğunda eline gelen kanla koca bir siktir çekti. Elini bile doldurmayan küçük kafasından nasıl böyle çok kan gelebilirdi? Genç kızı kucağında iyice sabitlediğinde ateş gibi yanan gözlerini Necmi ve Hikmete çevirdi. İkisi de şoka girmiş alık alık Ateşhan'ın kucağındaki minik kıza bakıyordu.

"Oha lan bu veled karı gibi bayıldı."

Necmi transa geçmiş gibi konuşuyor, Ne dediğini bilmiyordu. Gözlerini bile kırpmadan hareket etmeyen kıza bakıyordu.  Hikmette alnını ovalıyor, bu boktan durumu çözmeye çalışıyordu. İkisi de şıpır şıpır terlemiş Ateşhandan gözlerini kaçırıyordu.

"SİZİN YAPACAĞINIZ İŞİ SİKİYİM."

"Abi kız koşmaya başlayınca odur diye şeyettik."

Hikmet kafasını önüne eğmiş çok mahcup olmuştu. İşi ellerine yüzlerine bulaştırmışlardı.

"SİZE İŞ VERENDE SUÇ AMINAKOYIM!"

Ateşhan sinirli sinirli nefes alıyor aynı zamanda kızın kafasına baskı yapıyordu. Kanaması çok yoktu ama sert vurmuş olabilirdi. Zaten porselen bebeğe benziyordu. Heran ellerinde kırılabilirdi.

"Oha lan bu veled karı gibi çok güzel."

Necmi delirmiş gibi aynı şeyleri söylüyordu. Galiba şoka girmişti. Kızdan gözlerini ayırmıyordu.

"Hikmet koçum, Necmiyi fabrika ayarlarına getir yoksa gerçekten hayatla bağlantısını kesecem."

"Hemen abi."

Depoda sert tokat sesi yankı yaparken Necmi transtan çıkar gibi en başta etrafı taradı. Ağzından küfürler çıksada şuan kimse umursamıyordu. En son gözleri Ateşhan ve kızda durduğunda ne olup bittiğini yeni anlamıştı.

"Eve geçiyoruz. Engine haber verin geçsin eve."

"Hemen abi"

Depodan çıktıklarında Necmi ve Hikmet gri arabaya bindiklerinde, Ateşhan siyah arabasının kapılarını açmış genç kızı arkaya yatırmıştı. Ölü gibiydi. Sadece usul usul nefes alıyordu. Yüzü sarı saçlarıyla kapanmış nefes alırken havalanıp iniyordu. Daha rahat nefes alması için saçlarını çekti Ateşhan ,ortaya çıkan pembe dudaklarla durmuştu. Dolgun minik dudaklar büzüşmüş hafif aralanmıştı.

Kaşları çatıldı. Çöplükte yaşayan biri için fazla güzel dudaklardı. Haksızlık diye düşündü. Kapısını örtüp direk yerine oturdu ve gaza bastı. Biran önce eve gitmek istiyordu. Eve gitmek ve bu kızın kim olduğunu öğrenmek.

Asfalt yolda son sürat giderken yollar bomboştu. Bu izbe yolda genellikle pek araba olmazdı. Çünkü bu bölge Ateşhan'ındı. Tek tek her yeri almış ve kendine göre tasarlamıştı. Kendi krallığını oluşturmuştu. O yüzden genellikle Ateşhan ve kendi adamlarının arabaları olurdu.

Dikiz aynasından baktığında genç kız hala baygındı. Altındaki büyük gelen pantolon iyice kaymış beli açılmıştı. Beyaz teni ortaya çıkarken oluşan görüntü hoşuna gitti Ateşhan'ın. Küçük bir kız çocuğunun babasının  kıyafetlerini giymiş gibi duruyordu.

Arabayı rastgele bahçeye çekerken anında korumalar gelmiş kapısını açmıştı. İndiğinde direk arka kapıya yöneldi ve kızı kucağına aldı. O sırada da Necmi ve Hikmet gelmişti.

"Abi Engin içerde bizi bekliyor."

Necmi kafası önünde beklerken Hikmet Necmi'yi ensesinden tuttuğu gibi geriye çekti. Çünkü biliyordu. Ateşhan çok sinirliydi ve heran saldırabilirdi. Ateş saçan gözleri ve gergin yüz hatları bunun en büyük kanıtıydı.