ATEŞHAN(KAĞITÇI GÜZELİ)

19. BÖLÜM

Aman allahım ben mi geldimm😂😂
Bebişler sizden binlerce kez özür dilerim çooook yoğundum mesajlara yorumlara dönemedim ama sizi çok özledim ballarım böcüklerim dadlılarım. Sizleri çooook seviyorum beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum bu kız size gurban olurrrrrr

Belki dünya aynı yerindeydi. Yıldızlar, ay gökyüzü her şey yerli yerindeydi. Ama her şey öylesine dönüyordu ki midem kasılmış heycandan elim ayağıma dolanmıştı. Kalbim tüm vücudumu talan edercesine atıyor dudaklarım titriyordu. Elimdeki çikolatalı kaşık yere düşerken Ateşin elindeki devasa pırlantaya baktım. Cidden evlenme teklifi almıştım. Ellerim titrerken konuşamıyordum. Ateşhan Karşımda durmuş tatlı tatlı gülerken konuşmak dahada zordu.

"Be-ben şey o gerçek yüzük mü?"

Kocaman gözlerimle ateşhana bakarken sıcacık gülmüş ellerimi ellerine almış öpmüştü.

"Tabiki de gerçek bebeğim sadece sana özel. Sadece senin için."

Gözlerim dolarken ellerini daha sıkı tuttum. Bu yaşıma kadar insan yerine konulmamış Ecrana o kadar iyi geliyordu ki kalbim bu değer karşısında çığlık çığlığa ağlamak istiyordu.

Birazcık daha Ateşhana yaklaşıp gözlerimi ağlamamaları için sıkıca yumup açtım

"Ben bu yaşıma kadar hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Yaşadığım mutluluk hiç bir zaman kalbime ulaşmadı."

Ateşhanın elini tutup kalbime koyup devam ettim.

"Ama şimdi burası o kadar mutluki ağlamak istiyorum. Sen bana böyle güzel içten bakarken senden nasıl ayrı kalırım? Ben bu kadar sen dolmuşken nasıl teklifine hayır derim. O yüzden evet senin haşeren, karın, çocuğunun annesi hatta sen ne istersen o olurum. Yeter ki sen ol her anımda."

Dolu gözlerimle diz çöken Ateşhana bakarken birden o kadar sıkı sarıldı ki her şeyimle ilk defa ona ait hissettim kendimi.

"Sen sen nasıl bir şeysin ecran? Bunca yıl nerdeydin? İçimdeki boşluk bunca zamandır senmişsin. İyi ki geldin güzelim. İyiki gelip beni buldun. Teşekkür ederim her şey için sonsuz kez teşekkür ederim."

Göz yaşlarım omzunu ıslatırken boynuma sayısız öpücük bırakıp teşekkür ediyordu. O kadar mutluydumki içim içime sığmıyordu.

"Eee hani yüzüğüm nerde? Takmayacak mısın?"

Gözleri gözlerimi bulduğunda kızarmış gözlerine baktım. Ağlamış mıydı?

Yüzüğü parmağıma geçirirken ikimizde gülüyorduk. Elimi öperken parmağımdaki kocaman pırlantaya baktım.

"Sanki bu biraz büyük gibi."

"Hayır bebeğim hiçte büyük değil herkes metrelerce öteden başının bağlı olduğunu anlayacak."

Kıkırdarken dudaklarıma yapışmış acele etmeden içine çeke çeke öpüyordu.

Yumuşak dudakları şevkatle dudaklarımı okşarken ona biraz daha sığındım. O benim herşeyimdi. Yuvamdı, ailemdi, kalbimdi en önemlisi bendi. Bizdik, beraberdik her şeyimle ona aittim.