ATEŞHAN(KAĞITÇI GÜZELİ)

12.BÖLÜM

Bebişlerim biliyorum sizi çok beklettim.  Ama üniversitesi işleriyle uğraşıyordum. Beğeniler o kadar güzelki beğenen herkesin gözlerinden öpüyorum. O kadar mutluyum ki git gide büyüyoruz. Desteklerinizi esirgemeyin bu fukaradan. Sizleri çoook severem, öperem😚😚

"Ateşhan biz seninle evlenmeliyiz."

Şok olmuş bir şekilde ikiliye bakıyordum. Ne tek bir adım atabiliyordum nede tek kelime edebiliyordum. Kalp sesim kulaklarımı uğuldatıyordu. Ne evlenmesinden söz ediyordu?

"Ne diyorsun sen Bahar?"

"Duydun işte. Evlenmemiz lazım."

"Zeynep nerde? Bu saçmalıkta ne böyle?"

Ateşhanın sinirli sesi salonda çınlıyor, Bahar ağlamaya devam ediyordu. Bende merdivenlerden onları gözetliyordum yıkılmış bir şekilde.

"Babası Zeynepi aldı. Velayet davası açacakmış. Eğer seninle evlenmezsek Zeynepi sonsuza kadar kaybederim. Lütfen yardım et. Sana yalvarıyorum."

Ateşhan sinirle ellerini saçlarından geçirmiş sıkıntılı nefesler alıyordu.

"Nerde o Yiğit denen yavşak söyle Zeynepi alıp geliyim."

"O-olmaz. Alırsak polise gider. Uzaklaştırma alırız. Hem onun işi ve maddi durumu daha iyi olduğu için davayıda kesin o kazanır. Eğer biz evlenirsek senin maddi durumun ondan daha iyi. Zeynepi tekrar alabiliriz. Lütfen Ateşhan lütfen çok çaresizim."

Sinirden ellerim titriyordu. Bu nasıl bir bahaneydi? Göz göre göre Ateşhan'ı kandırıp evlenecekti bu kadın. Ya Ateşhan da kabul ederse. İşte her şey o zaman biterdi.

"Ne dediğinin farkında mısın Bahar? Evlilik oyuncak işi mi? "

Salonda Ateşhan volta atarken Bahar yavaşça koltuğa oturdu.

"Ama zaynep ne olacak? Ya sonsuza kadar kaybedersem ya hiç göremezsem?"

Bahar Ateşhana yaklaşırken iki yakasını tutmuş kendine çekmişti.

"Bahar aklından ne geçiyor? Eğer bu işte bir iş varsa işte o zaman elimden çekeceğin var!"

Neden bu kadar yakınlardı ki? Ne söyleyecekse uzaktan da duyamıyor muydu bu cin kadın? Ellerim kaşınıyordu. Bilmediğim duygular beni ele geçirirken kanım gümbürdüyor kalbim küt küt atıyordu.

"A-ateşhan neden böyle diyorsun? Zeynep benim her şeyim. Zor durumda olmasam neden senden böyle bir şey isteyeyim?"

Yalandan ağladığı o kadar belliydi ki. Sinirimi bozuyordu. Sinirden merdivenin ahşabını tırnaklıyordum. Neden def olup gitmiyorduki? Ateşhan'ın onunla evleneceğini falan mı düşünüyordu? Çok beklerdi sümüklü tavuk.

"Seninle evlenme mi istiyorsun? Bu bildiğin saçmalık!"

Hırlıyordu Ateşhan. Sinirli olduğu her halinden belliydi. Dik dik Bahara bakıyor, ellerini sıkıyordu.

"Beni burda bekle! Yarım saate geliyorum!"

Ateşhan hızlıca evden çıkmış beni tek başıma bırakmıştı.  Bahar kendini koltuğa atmış derin bir oh çekmişti. Tabi tiyatrosunu oynamış inandıracağı kişilere gayet güzel oynamıştı.

"Bravo Bahar ne güzel bir oyundu!"

Kendimi tutamamış merdivenlerden inmeye başlamıştım. Bu kadına Ateşhanı yem edemezdim. Bir kere o beni öpmüş benimle uyumuştu gerisi yoktu.