ATEŞHAN(KAĞITÇI GÜZELİ)

20. BÖLÜM

Finallerim falan derken bende bittim. Zaten büyük ihtimalle anatomidende kaldım kdkdkkdk neyse inşallah artık daha sık bölüm atacayimm bol bol yorum bekliyorum  ve sizi seviyorum ballarımm okull olanlar haydi yatağaaa

Zaman benimle yarışırken saat mi daha hızlı yoksa ben mi yavaştım bilmiyorum. Kaç hafta geçmişti ya da kaç gün bilmiyordum. Bu karanlık odada lanet olası kaçıncı saatimdi inanın saymayı bırakmıştım. Yaşıyor muydum ondan bile emin değildim

Sanki hareket eden tek canlı benmişim gibi bir his...
Sanki dünyada kalan tek insan benmişim gibi bir his...
En önemlisi Benim dışımda herkes her şeyi biliyormuşta bir ben bilmiyormuşum gibi boktan bir his...

Beynim zonklarken daha fazla düşünceyi kabul etmiyormuşçasına kusma isteğiyle dolmuştum. Gözlerimden akmayı reddeden göz yaşlarım bana yardımcı olmuyordu. Belki ağlasam kabullenmesi ve alışması daha kolay olurdu.

"Böyle olmak zorundaydı. Hayatına devam et ve beni unut çünkü ben öyle yapacağım"

Beynimin içindeki tek ses bundan ibaretti. İçim acıyordu. Acı kalbimi talan ediyor çıkmak için adeta çırpınıyordu. Ağzımdan acı bir feryat çıktığında boğazım yanmış daha fazlası için adeta yalvarıyordu.

"Kuzumm Ecran aç kapıyı. Yine gömüldün içine hadi aç kapıyıda iyi olduğunu bi göreyim. Ecran güzel kızım hadi aç kapıyı"

Havva teyzenin sesi kulaklarımda çınlarken büzüştüğüm duvar kenarından sürtünerek ayağa kalktım aksak adımlarla kapıya giderken başım feci şekilde dönüyordu. Muhtemelen açlıktandı.

Usulca kapıyı açtığımda kıpkırmızı olduğuna emin olduğum gözlerle Havva teyzenin pamuk yüzüne baktım

"Kuzum ne bu halin? Ehh be ecranım hani söz vermiştin bu yaşlı teyzene hani harap etmeyecektin kendini? Nasılda süzülmüşsün."

"Ben.. Ben iyiyim sadece biraz midem bulanıyor havva teyzem valla bak sana hiç yalan söyler miyim ben?"

Gözlerimi kaçırdığımda yalan söylediğimi anlamamasını umdum.

"Yer miyim ben bu numaraları ha kuzum? Yine o notu çıkarıp kendine eziyet ettin bilmez miyim ben ah ah ne diye seni burada tek başına bıraktıysam yürü yürü gidiyoruz!"

Havva teyze beni azarlarken istemsizce gülümsedim. Şu bir kaç ayda havva teyzem benim her şeyim olmuştu. Yeri gediğinde azarlamış yeri geldiğinde sarılıp yaralarımı sarmıştı.

"Yok be havva teyzem bilmez misin sen beni arada bana geliyolar."

Şirin tutmaya çalıştığım yüzümle yüzüne bakarken kendine çekmiş sıkıca sarılmıştı. Ağlayamayan gözlerim dolarken bedenim kasılmış ve içim buz gibi olmuştu.

"İki gündür marketede gitmiyomuşsun allahtan patronun çok sorun yapmadı ehh be kızım senin bu halin ne olacak."

Ahh bende bir bilsem ne olacak?