ATEŞHAN(KAĞITÇI GÜZELİ)

10.BÖLÜM

Ben geldümm. Ayol bugün yanlışlıkla yayınladım bu bölümü sonra hemen kaldırdım. Neyse efendim beğenen yorum yapan ellerinizi öpüyorum. Giderek büyüyoruz çook mutluyum. Beğeni ve yorum çok gelirse bugün bir bölüm daha yayınlayabilirim. Gözlerinizden öpüyorum😘

"Ecran!Ne yapıyorsun burda?"

Ateşhan'ın bağırmasıyla yerimde sıçradım. Gerçekten Ateşhan mıydı? Ama nasıl bulmuştu beni? Ben şaşkın şaşkın kucağımda kediyle Ateşhana bakarken sert adımlarla yanıma geliyordu. Gitseydi ya Baharcığının yanına burda ne işi vardı?

"Yaklaşmaa! Duydum mu beni uzak dur benden istemiyorum seni!"

Avazım çıktığı kadar bağarmış oturduğum ıslak kaldırımdan kalkmıştım. Yanıma gelsin istemiyordum. Uzak durmalıydı. Nasıl az önce beni unuttuysa şimdide unutmalı ve buradan gitmeliydi.

Dinlemiyordu beni kendinden emin adımlarla yeri döve döve geliyordu. Sütlüye biraz daha sarıldım. Oda bunu hissetmiş gibi kollarıma saklanmış mırlıyordu.

"Güzelim uzaklaşma benden. Gel konuşalım." sesini ne kadar sakin tutmaya çalışsada dişlerini sıktığını görebiliyordum.

"Bana güzelim deme duydun mu beni, ben senin güzelin değilim."

Bağırıyordum. Yaşlar gözümden tek tek inerken arkamı döndüm. Buradan en çokta Ateşhandan gitmeliydim. Birde yüzsüz yüzsüz güzelim diyordu. Banane olmayacaktım onun güzeli falan.

"Güzelimsin. Sende bunu duy tamam mı? Sadece benim güzelimsin!"

Ateşhan bağırıyor aynı zamanda üzerime doğru geliyordu. Şuanki görüntüsü kızgın bir boğayı andırıyordu. Kaşları çatılı dudakları gergindi. Ellerini yumruk yapmış, saçlarından su damlıyordu. Oda ıslanmıştı. Her Yeri su gibi olmuştu.

Koşmaya başladım. Beni yakalasın istemiyordum. Ona alışmak ve bağlanmak istemiyordum. Onu kendimden çok düşünüp kalbimin tamamını ona vermek istemiyordum.

Taşlar çorabımdan ayağıma batıyor, canımı yakıyordu. Umursamadım.

"Lanet olsun Ecran ayakkabıların nerde?"

Ses çok yakından geliyordu. Ne ara kapatmıştı arayı. Arkamı dönmeme fırsat bırakmadan birden yerden havalandım. Ateşhan beni belimden yakalamış kucağına almıştı bile.

"Ayakkabıların nerde diye sordum yavrum."

Kaşlarımı çatmış kucağından inmeye çalışıyordum. Tutuşunu sıklaştırınca kucağımdaki sütlüye baktım. Uyuyordu. Yana kıvrılmış kafasını koluma koymuştu.

"Attım. Ceketi de ayakkabıları da attım. Beni unutan adamdan bir şey istemiyorum."

Sesimi kısmış fısıldıyordum. Sütlünün uyanmasını istemiyordum.