စိတ္ကိုဖတ္ႏိုင္မဲ့ သဘာဝလြန္စြမ္းအားေလးမ်ား ရိွလား?

47.3K 3.8K 8
                                    

Chapter - 21
|| Zawgyi ||

လင္းယဲ့ အလုပ္လုပ္ေနတုန္း ဧည္႔သည္အျဖစ္ရင္းႏွီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ နဂိုကျပင္းေနတာမို႔ ခ်ဴ းစစ္႐ွန္းနဲ႔ ခဏေလာက္စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူကႏိုင္ငံျခားကေန ျပန္လာၿပီးအင္တာနက္ဆိုင္ကို ႐ွာၾကည့္ေတာ့ ဒီေနရာကအိမ္နဲ႔အနီးဆံုးမို႔ ေရာက္လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။

" အိုး...ငါညစာေပါင္မုန္႔ေလးႏွစ္လံုးဘဲ့ စားရေသးတာ"

အခ်ိန္က၉နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ရိွေနၿပီ အစာလည္းေသခ်ာမစားရေသးဘဲ ဘယ္သူကအလုပ္ကိုေသခ်ာအာရံုစိုက္ ႏိုင္မွာလဲေလ။ မဟုတ္လား...

နာရီတၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနတုန္း အလုပ္႐ွင္ယြမ္က်ိဳး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ဝမ္းခ်ဳပ္ေနတာ တစ္လေလာက္ရိွေနတဲ့ပံုနဲ႔ ဘာျဖစ္ေနပါလဲ။ လင္းယဲ့ ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ ထရပ္ၿပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။

ယြမ္က်ိဳးက ေခါင္းကုတ္ရင္း အင္တင္တင္နဲ႔ စေျပာလာတယ္။

" လင္းယဲ့ အားေတာ့နာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့မိဘေတြက အင္တာနက္ဆိုင္ကို ပိတ္ခိုင္းေနတယ္။ "

တကယ္တန္းသူသာ ဝမ္းခ်ဳပ္ေနတာကို သိလိုက္ရေသာ လင္းယဲ့ေလး " ...... "

" ဟုတ္တယ္...ရက္စက္တဲ့မိဘအႀကီးစားႀကီးေလ ကြၽန္ေတာ္အားနာလိုက္တာ ကြၽန္ေတာ္ဒီလစာေပးလိုက္ပါ့မယ္ "

"အမ္....!"

အေျခအေနတစ္ခုလံုးကို သေဘာေပါက္သြားေသာလင္းယဲ့ေလးက လက္ကိုအသာခါျပၿပီး တစ္လစာမလိုေၾကာင္းေျပာတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္လက္ခံလို႔ျဖစ္မလဲေလ။ သူ(လင္းယဲ့)ကပိုက္ဆံလိုေပမဲ့ ဒီေလာက္ေတာ့မ်က္ႏွာမေျပာင္ပါဘူး။

" ယူလိုက္ပါ " ယြမ္က်ိဳး ကလည္းအျပစ္ရိွတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ အတင္းကိုထည့္ေပးေနသည္။

" မဟုတ္တာ...ကြၽန္ေတာ္ကဒီေန႔မွ စဝင္တာေလ မယူေတာ့ပါဘူး။ "

"ဟူး...ေကာင္းပါၿပီ ဒါဆို တစ္​ေန့ ကြၽန္ေတာ္ထမင္းလိုက္ေကြၽးမယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

နာရီျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုးနာရီခြဲေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ သူအလုပ္မရိွေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ျပန္ရံုဘဲ့ေပါ့။ လြယ္လာတဲ့ လြယ္အိတ္ေလးကိုျပန္လြယ္ရင္း ထြက္လာလိုက္တယ္။ ေစာေစာျပန္ရေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ေပ်ာ္မိတယ္။ ဘာလို႔ဆိုဗိုက္ကေသေလာက္ေအာင္ သံစံုတိီးဝိုင္းေတြ ျမည္ေနၿပီေလ။ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက အျမန္လိုၿပီးထည့္ထားတဲ့ အေႂကြေစ့ေတြကို ထုတ္လိုက္တယ္။

မာနႀကီးတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေယာက်ာ္းရဲ႕ ကိုယ္ဝန္ရိွေနတယ္တဲ့(Complate)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora