2018: Wet Dreams

17: Apologize

Henry's POV

Dahil sa pagka-siraulo ni Ivan, hindi na pumasok si ma'am Aerish sa klase niya.

Tapos nagkapera pa siya. Walang hiya talaga.

4:57 PM.

Nasa cafeteria kami ni Ryan at Ivan. Tatambay muna kami dito saglit at magku-kwentuhan bago umuwi.

Pero si Tenonto, nauna nang umuwi. Sigurado akong may problema talaga 'yon.

"Ano? Pustahan ulit?" wika ni Ivan.

"Ayoko na. Maduga ka eh." Ani naman ni Ryan.

"Anong maduga? Eh ginagawa ko lang yung pustahan." Pangangatuwirang rason ni Ivan sa kaniya.

But I'm still worrying about Miss Aerish. Siguro malungkot yun ngayon.

"Ang tindi mo talaga kanina, Ivan. Napaka-walang hiya mo. Buti nalang talaga walang nakakita." Sabi ni Ryan.

"Sinabi mo pa. Matagal na yang walang hiya." Ani ko naman.

May sama ng loob ako kay Ivan. Siya pa yung may lakas-loob na halikan si Ma'am Aerish ko.

Hindi ko inakalang gagawin niya talaga 'yon.

"Hoy, Ivan." Seryosong pagkasabi ko sa harap niya.

"Bakit, Henry-cutie-boy?" nakakilang sa saad naman ni Ivan sa'kin.

Cutie boy amp..

Napa hawak-noo nalang ako saglit.

"Lagot tayo kay sir bukas. Dapat umamin ka na na ikaw yung nambastos kay ma'am."

"Ehh, ayoko nga!" nakakapang-biglang saad naman niya.

"Aba! Kasalanan mo yun. Dapat umamin ka."

Maya-maya ay sumingit naman si Ryan sa usapan. "Paano kaya kung mag private apology tayo sa kaniya?"

Napa-isip ako bigla.

"Eh? Paanong private apology?"

"Gaya ng, iimbitahan natin siya mag-luch bukas ng tanghali para dun tayo mag-sorry!" masiglang pagpapaliwanag ni Ryan sa akin.

Sounds great!

"Okay! Ayos yan. Pero, sino ang manlilibre ng lunch?" tanong ko.

"Syempre, yung may madaming pera." Si Ryan.

Tapos napatingin nalang kami ng sabay kay Ivan.

"Oh? ba't ako?" angal pa niya.

Kinabukasan, 12:01 ng tanghali, dali-dali akong tumakbo pababa sa stairs at papunta sa office ni Ma'am Aerish.

We need to apologize her so that she will have her class in our first period.

"Sorry po!"

"Pasensya na po, nagmamadali kasi ako!"

Mga paumanhin ko sa mga taong natutulak ko sa daan habang tumatakbo.

Napahinto ako saglit at hinihingal. I took my cellphone in my pocket and I called Ryan.

Nagri-ring ito at sinagot naman niya agad.

"Hello, Ryan!" sabi ko sa kaniya.

"Oh?" si Ryan.

"Is everything okay?"

"Oo! Nakahanda na lahat."

"Okay, good!" huling sinabi ko at pagkatapos ay binaba na yung tenepono.