Küçük Kadınım

-7. Bölüm-

Kurgu tamamen düzenlenmiştir!
Cümleler ve konuşmaların bazıları değiştirilmiştir!!!

"Kes sesini !" Dedi bir ses sinirli ve nefret doluydu. Bu sesiz Aras'a ait olası bana daha çok korku vermişti. Gözlerimi yavaşça araladım aşağıya inip inmeme arasında kalmıştım yanımdaki saate baktım saat dördü yirmi beş geçiyordu. Bu vakitte kiminke tartışabilirdi ki?

"Kesmiyeceğim bana böyle davranamasın beni yok sayamazsın!" Dedi kadın, bir kadın bu vakitte eve geliyordu ve Aras'tan hesap soruyordu,. Sevgilisi olduğunu bilmiyordum. İçimdeki oluşan burukluk beni  biraz şaşırtmıştı .Nedense acaba benim varlığımı öğrendi de kalmamı istemiyor mu düşüncesi yayıldı beynime.

"Sen sildin beni Dilek, bu konuyu bir daha açma misafirim var daha fazla bağırma, sesini kis biraz" Sesindeki öfkeyi ve boşluğu hissetmiştim. Ortada bir aldatma vardı büyük bir olasılıkla yada ihanet ya da- beni ilgilenditmeyen şeyler

"Kim o?: kız mı? Sevgilin mi yoksa? Bir kızla İstanbul'dan geldiğini duyduğum!" Kız sarhoştu sesi çatlıyor ve dili dolanıyordu. "Bu seni ilgilendirmez! Çık bir daha seni burada görmeyeceğim, ben seni tamamen bitirdim. Sende fazla uzatmam." Dedi soğuk ve daha sakin bir sesle Aras "Beni kovuyor musun?" Dedi kız ağlamalı bir sesle resmen kalbim acımıştı.

"HİLMİ!!!!! Al arkadaşı götür evine" ne ara kapının dibine kadar geldiğimi anlamamıştım. Resmen kapı dinliyordum bu çok ayıp birşeydi yani. Odamdaki pencereyi açtım ve etrafı incelemeye başladım. Burdan deniz çok net bir şekilde görünüyordu. Bu çok güzeldi daha önce hiç denize girmemiştim. Kendimi toparladıktan sonra ilk işim denize girmek olacaktı.

Kapımın çalınması ile kafamı kapıya çevirdim. 'Gel' dedikten sonra içeri Aras girdi. Birinin kapımı çalması tuhaf hisettirmişti Akın'dan başka kimse kapımı çalmazdı. Ahmet Umut annem ve babam direk girirlerdi.

"Sesler uyandırdı değil mi?" Dedi yumuşacık bir sesle aşağıdaki ve yanımdaki adamlar çok farklı kişilerdi. "Galiba birazcık" dedim hafif tebessüm ederek aynı şekilde o da gülümseyerek karşılık verdi ve yatağın karşısındaki koltuğa oturdu derin bir nefes vererek. "Kusura bakma"

İçim içimi yiyordu acaba o kız kimdi. Neden bu kadar meraklı birisiyim bilmiyorum ama şu an bunu deli gibi merak ediyorum. Birşeyleri bilmek içimi rahatlatıyor illaki oğreneceğim içimdeki bu his deli hissettiriyordu beni.

"Tırnaklarını yeme ne istiyorsan sorabilirsin seninle konuşmak için geldim...belki banada iyi gelir." dedi ellerini ensesinde birleştirdi bacaklarını araladı ve arkasına yasladı. 

"N-ne sorabilirim? " sesim çatallanmıştı öksürme gereği hissettim kollarımı göğüsümde bağladım ve pencerenin mermerine yaslandım.

"Ben sorayım o zaman" dedi ve sağ bacağını diğerinin üzerine koydu ve ellerini koltuğun iki yanına saldı Neden kaçıyordun ve nereye gidiyordun? İzmir dediğimde benide götür dedin. Burada tanıdığın biri mi var? " Dedi galiba sanırım şu an sohbet ediyorduk.... galiba, o soruyordu ama sonuçta bir iletişime giriyorduk, bağırmadan, sinirlenmeden.

"Ben söylemiştim.....beni zorla biri ile evlendiriyordı. Ben üniversteyi kazanırsam zaten gidecektim yani İstanbul'dan. Ama işte o şerefsiz bana tecavüz etmeye kalkışınca biraz erkene çekmek zorunda kaldım" dedim, gözlerimi denize doğru çevirdim.  Ben bu zamana kadar hiç hayatıma son vermek gibi bir düşünceye kapılmadım bunca yaşadığım şeye rağmen daha sıkı sarıldım hayata. Kimse ölmeyi hak etmez özellikle elinde olmayan nedenlerle böyle bir hayatı yaşıyorsan.